Verslag Myanmar
Zondag 10 januari
Om 07.30 thuis
nog een laatste Hollands ontbijt, de spullen in de auto en naar Schiphol. Voor
het eerst vraagt een Schiphol medewerker of ik mijn fietsdoos wil openmaken,
zodat hij zich kan overtuigen of mijn banden wel leeg zijn. Gelukkig kan ik hem
overtuigen, dat je dat ook via de openingen in de doos kan voelen.
Keurig op tijd
vertrokken in een ¾ volle Turkish Airlines Airbus. In Istanbul een uur
vertraging bij mijn overstaptijd van 8 uur… Als met al wordt het maandagmiddag
16.00 uur als ik landt op Bangkok Suvamabhumi dat nog geheel in kerstsfeer is.
Het is een goed georganiseerd veld. Ik blijk geen visum on arrival nodig te
hebben als Nederlander krijg je zonder formulieren in te vullen gewoon een
stempel voor 3 weken Thailand. Mijn fiets staat klaar bij “Odd sizes”en de rest
van mijn bagage heb ik ook snel. Daarna op zoek naar vervoer naar Don Muang het
vliegveld waar vandaan mijn binnenlandse vlucht naar Mae Sot vertrekt. Er
vertrekken gratis bussen en op vertoon van je aansluitende vliegticket kan je
daar gebruik van maken. Aansluitend was voor mij twee dagen later, maar dat is geen probleem, je krijgt
een stempel op je ticket en een op je hand en je stapt in.
Op Don MUANG
duurt het even voordat ik door heb, waar je aan taxi kunt komen. Je blijkt te
moeten aansluiten in een rij van zeker 100 mensen, dus dat duurde even. Om
19.30 val ik het hotel binnen en kan gelukkig nog wat eten. Inmiddels is het
maandagavond en heeft mijn reis 32 uur geduurd.
Ik zit in hotel
We-Train een beetje apart hotel, want het maak deel uit van een stichting die
zich inzet voor mishandelde vrouwen. Het hotel ligt te midden van
kazernecomplexen en lijkt zelf een beetje op een oude officiersmess. Het is er
erg basic, mar vooral ook erg rustig. Voor is het er erg schoon en niet te
duur.
Dinsdag breng ik
door met vooral slapen en een klein beetje rond het hotel wandelen, de 32 uur reizen heeft er flink ingehakt.
Woensdag 13 januari
Om 07.00 met de
taxi (100 Bhat) naar het Don Muang veld en tot mijn grote verbazing is het
vervoer van mijn fiets gratis. Bij het boarden wordt ik met de bus afgezet bij
een ATR72 een tweemotorig propeller vliegtuig met ca. 40 zitplaatsen. Het is
mij een raadsel, waar ze in zo’n vliegtuig mijn fiets denken op te bergen. Na
een uurtje vliegen on Mae Sot geland er blijkt vlak achter de cockpit nog een
flinke bagageruimte te zijn, want daar komt zowaar mijn fiets tevoorschijn.
Met een uurtje
zit mijn fiets weer in elkaar en fiets ik in 1k minuten naar het Hop Inn hotel,
ingechecked en nog wat rond gefietst. Bij terugkomst in de lobby komen er twee
agenten binnen, die mij op hun motorfietsje hebben achtervolgt, zou ik een
verkeersovertreding hebben gemaakt? Nee, ze willen gewoon met mij op de foto.
’s Avonds nog even een pizza gegeten en ik ben klaar voor mijn eerste fietsdag.
Donderdag 14 januari Mae Sot naar Kawareik (55 km)
Het is maar een
kippestukje naar de grens, met een half uurtje ben ik er al. Aan de grens staan
hele rijen vrachtwagens te wachten, voor foreigners is er een apart loket en
daar staat niemand te wachten. De “Friendshipbridge” over en dan beginnen de
formaliteiten in Myanmar, ook dat gaat verrassend snel. Een formuliertje
invullen, nog een foto en ik heb mijn inreis stempel.
Het valt meteen
op dat Myanmar een stuk armer en chaotischer is dan Thailand, hier wel riksja’s
, piepkleine kraampjes en oude auto’s. Nog wat geld gewisseld en daar gaat ie.
Onderweg zijn er voldoende kraampjes om wat te drinken vooral oploskoffie is
populair. De mensen zij erg vriendelijk, heel veel vrouwen smeren een beige
goedje op hun gezicht ter bescherming voor de zon wordt mij verteld maar ook
uit schoonheidsoogpunt……
Na een kilometer
of 20 blijk ik op 2 manieren in Kawareik te kunnen komen, rechtsaf of
rechtdoor.Later blijkt de rechtdoorweg een nieuw aangelegde weg te zijn, hij is iets korter, maar er zitten een paar akelig steile stukken in waar ik moet afstappen en duwen. Gelukkig nog steeds veel tentjes met koffie. Mijn familiefoto met alle kinderen en kleinkinderen doet het nog steeds prima en levert zelfs gratis koffie op. Na 2 steile klimmetjes gaat het naar beneden en kom ik een Japanse fietser tegen, hij is nu aan het duwen richting Thailand. Om 14.00 kom ik Kawareik binnen en koop ik een simkaart (van Telenor dat schijnt de beste te zijn) Ik boek in bij hotel Honey en bel SuSU op die ik gevonden had via Warmshowers zij host niet maar het komt er eigenlijk op neer dat ze wat wil bij verdienen als gids. Ze lerares woont met haar broer in een klein huisje, haar zus studeert en beide ouders zijn overleden. We lunchen bij een chinees tegenover de Chinese tempel, die ik natuurlijk ook even moet zien. Aan het eind van dag bezoeken we nog twee pagodes en een klooster, daarna gaan we bij haar thuis de uitstekende avondmaaltijd gebruiken.
Vrijdag 15 januari Kawareik
Om 07.30 heb ik
met SuSu afgesproken om de markt te bezoek, waar zij inkopen doet voor de
avondmaaltijd. Er ligt van alles op de markt tot 10cm grote kevers aan toe. De
rest van de ochtend moet ze werken, tussen de middag bezoeken we een
noedelfabriek en wordt er bij haar thuis geluncht, erg lekkker. ’s Avonds
rijden we nog langs de babtistenkerk en eten ik nog bij haar thuis.
Ik geef haar
ongeveer 10 euro voor alle maaltijden en haar rondleidingen, ik weet dat dit ook
wel veel te veel is maar ik geef het graag.
Zaterdag 16 januari Hpa An
De volgende
ochtend vroeg weg, het is nog donker en er is geen elektriciteit in Kawareik
buiten de 4 uurtjes tussen 18.00 en 22.00. Buiten de stad staat er een
checkpoint van de immigration police om me te controleren.
Blijkbaar is dit
de streek waar rubber wordt geproduceerd, overal plantages met de opvangbakjes
voor het rubbersap en stellages, waaraan rubbervellen hangen te drogen.
de vellen rubber hangen te drogen |
Ongeveer
halverwege Hpa An staan er 3 fietsers in de berm, dat is altijd even kletsen. Een
Tjech en een Oostenrijkse gaan richting Thailand, nummer 3 Filippe, een
Portugees, gaat ook richting Hpa An. We besluiten samen op te fietsen. Samen
bezoeken we een grot, meer een spelonk die natuurlijk zoals alles hier gewijd
is aan Bhuda.
met Filipe uit Portugal |
In Hpa An vinden
we een hotel. Bij een ander hotel vragen
we naar een restaurant en worden naar Lucy gestuurd, het blijkt er vol te zitten
met westerlingen, dus dat toch kaar niet. Filippe is al sinds september 2015
aan het reizen en is al aardig gepokt en gemazeld in ZO Azië. In een ander
restaurant krijgen we een prima rijstmaaltijd voorgeschoteld. ’s Nachts hoor ik wat geritsel in de
hotelkamer, met mijn zaklamp schijn ik op de vloer voor het bed en zie een pak
biscuit halverwege de kamer liggen, verderop zie ik een rattestaart in een kier verdwijnen. Toch maar alle tassen
dichtgemaakt en je slaapt niet zo rustig meer.
Zondag 17 januari Biln
’s Morgens vraagt de eigenaar of we nog een
nachtje blijven. Ik zeg tegen hem dat zijn kamer meer op een dierentuin lijkt
en dat er een rat op de kamer zat. “Yes I know”…..
Verder gaat het
in de richting van Kyotu waar een boedistiche heilige plaats in de buurt is, de
Golden Rock. Boven op een berg van ruim 1000m hoog, staat een rots op een randje. De rots wordt vereerd en is
bekleed met een laagje goud, bezoekers en pelgrims kunnen er ook een velletje
opplakken.
Gelukkig treffen
we in Biln een prima guesthouse en hebben de volgende dag dan nog 40km te gaan.
In het hotel
treffen Daniel een fietser uit Ierland die ook al even onderweg is naar huis,
hij is in Nieuw Zeeland begonnen.
Maandag 18 januari Kyotu
Na een kort
stukje fietsen met zijn drieen komen we in Kyotu aan en boeken in bij hotel
Happy, even douchen en teten en vervolgens in een klein truckje naar een dorpje
waar vandaan wat grotere trucks vertrekken naar de Rock. Er gaan zeker 50
mensen achter op hele smalle bankjes er moeten minimaal 6 personen o0 een bank,
want anders is het niet goed. Voor de smalle Aziaten gaat het nog wel, maar
voor ons is het een serieus probleem. De tocht zelf is zoiets als, een achtbaan,
die gelukkig niet over de kop gaat maar dan wel zonder rolbeugels of gorde
Altijd handig: Goede bewegwijzering |
De berg met de
rots zelf is een mix van toerisme en boeddhisme.
Dinsdag 19 januari naar Boga
Voor de goede orde: Wij waren de attractie |
De reuze python |
Woensdag 20
januari naar Yangon
De liggende Boeddha, 65 meter lang, de wijsvinger meet 5 meter... |
Eerst nog even, naar
de liggende Boeddha wat een indrukwekkend beeld blijktte zijn, vervolgens maken
we vlotjes de 85km vol naar een guesthouse in Yangon. ’s Middags hebben we nog tijd
om naar het reisburo te gaan dat mijn permit in orde maakt voor de grens
overgang naar India.
Exotic MyanmarvTravel |
Yangon, zicht op de haven vanuit Exotic Myanmartravel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten