Van Yangon naar Pyay

Donderdag 21 januari Rustdag in Yangon

Ik gebruik mijn rustdag om ’s morgens eerst wat uit te slapen en daarna ga ik op zoek naar een bookshop om een goede kaart te kopen van Myanamar. De mijne ben ik kwijtgeraakt in Bangkok. De kaarten blijken net zo duur te zijn als in Nederland.
Dan en Filipe waren al vroeg op om hun visum te regelen, eerst moesten er nog vierkante pasfoto’s worden gemaakt, gisteravond laat is het ze nog gelukt om de online aanmelding te doen.
Toch komen ze nog teleurgesteld terug, want net na sluitingstijd waren ze aan de beurt. Ze hebben wel alvast de formulieren voor de betaling in orde kunnen maken. Twee A4tjes met onder een paperclip spiegelgladde dollarbiljetten, op het formulier de serienummers, want je zou een eens je hoofd halen om ze te verwisselen.

De middag is voor sightseeing, we gaan naar een van de grootste pagodes in Myanmar en naar een park, vervolgens naar de aanlegsteiger van de ferry, daarna nog een paar pannenkoekjes. Dan verhuisd naar een Couchsurfingadres, zodat ik de kamer nu deel met Filipe.

Vrijdag 22 januari Yangon – Okkan 112 km

Het is druk op de wegen die Yangon uitgaan, gelukkig wordt het na een kilometer of 20 minder. Uiteindelijk zit ik op een rustige 2 baansweg tussen rijstvelden en met om ca. elke 5 km een dorpje.
Om 15.30 kom ik in Okkan aan bij een hotel Okkan en wordt als Sinterklaas binnengehaald. Er moet nog wel worden onderhandeld over de kamerprijs, hotel zijn in Myanmar wanneer je het vergelijkt met de omliggende landen erg duur, ik betaal hier $30,-.

Zaterdag 23 januari Okkan – Zigon 106 km

Mijn fiets heeft vannacht gezelschap gekregen ’s morgens staat er zomaar een touringfiets naast de mijne. Hij blijkt van d 72 jarige Duitse Werner te zijn, die gisteravond laat is aangekomen. Ik tref hem nog even vlak voordat ik vertrek in noordelijke richting. We spreken af dat ik hem een sms stuur zodra ik accommodatie heb gevonden. Hij moet nog het een en ander repareren aan zijn fiets. De fietsdag verloopt niet veel anders als mijn vorige het landschap is ook vrijwel hetzelfde. In Zigon ga ik naar de politie om te vragen of er een guesthouse voor mij is, bij de meeste politieposen hagt een groot bord met de tekst: “May we help you?” Nou dat mag en het lukt ook nog, ik krijg keurig een escorte naar een guesthouse een beetje achteraf, maar met vriendelijk eigenaars en alles wat je nodig hebt om te overnachten. Ik sms Werner en ook weer in het stikdonker komt hij aan, ik klets nog even wat met hem, maar ga daarna slapen, voor de volgende dag spreken dezelfde procedure af.

 

Zondag 24 januari Zigon – Pyay 80 km

Werner is niet akker te krijgen dus vertrek ik alleen, na 2 km een ontbijtje gepikt, 0,15 cent voor een bordje spaghetti, soep en een paar koppen thee, dat kost dan weer bijna niets. Halverwege kom ik een Amerikaan, Bill Weir tegen. Ik had van twee kennissen van hem een berichtje gehad van Warmshowers dat ik hem tegen zou komen. De afzender ken ik niet, maar ze zijn zelf ook onderweg in de voor mij tegengestelde richting.  Ik krijg van Bill aardig wat info over de route en overnachtingsplaatsen dus dat is altijd welkom. In Pyay mijn intrek genomen in  Wyat Lodging house een wirwar van gangetjes en trappetjes leid naar mijn kamer. Keurig na zonsondergang arriveert ook Werner, deze keer eten we samen. Het is een 72 jarige vrijgezel, die wel een paar relaties achter de rug heeft, maar niet echt kan stil zitten, hij is in zijn leven de hele wereld over geweest op allerlei manieren en heeft ook overal gewerkt en gewoond. Het is trouwens een a-typische Duitser want hij is erg rustig en bedachtzaam.

Maandag 25 januari rustdag in Pyay

de handlezer

Voorlopig geen trein

Werner vertrokken 12.00

Lekker uitslapen en op als ik om 10.00 de deur achter me dicht trek om de stad te gaan bekijken, doet Werner zijn kamerdeur open, hij is nog niet vertrokken.  Ik bekijk de stad een beetje er is een markt OP het spoor een mooie pagode en verder niet zoveel bijzonders. Om 12.00 pak ik een kopje koffie op het terras en kan nog net Werner uitzwaaien…….