Van 13 tot en met 19 april

Maandag 13 april van Kokrahjar naar Bongaigaon 35 km

De keuze was 103 km naar de eerste fatsoenlijke plaats of 35 naar Bongaigaon, dus dan maar wat korter, ik heb tijd genoeg en kan zeker vanwege de hitte wel wat rustig aan doen. Het hotel waar ik zat was uit de categorie gribus, toch denk ik dat het nog veel slechter kan. Veel lekkage, smerig en lawaaierige ventilator. Het eten was trouwens wel goed en het restaurant zag er wel netjes uit.
Ik heb me vandaag qua route laten leiden door mijn GPS, want de door het apparaat gekozen wegen staan niet op mijn kaart, gisteren voor een groot gedeelte ook al niet, maar het bleken mooie rustige weggetjes te zijn. Vandaag was dit ook weer zo, ben op een of andere manier
helemaal “binnendoor “ naar Bongaigaon gereden.

 Het viel me gisteren al enigszins op, maar vanaf Kokrahjar zie je echt zuid-oost Aziatische gezichten, dus hoge jukbeenderen, spleetogen en de mensen zijn vaak ook wat kleiner (tot heel klein). Grappig om dat mee te maken. De weg was prachtig, een paar keer gestopt voor een glaasje thee ( 7 cent) . Steevast heb je dan een oploop, ik begin er aan te wennen…

Vaak wordt er onderweg gevraagd om even te stoppen voor een foto, maar dat ik doe ik alleen bij uitzondering, want dat schiet echt niet op. De bruggen op deze kleine weggetjes zijn vaak erg slecht, je kijkt tussen de planken door zo in het water, leuningen zijn er niet, uitkijken dus. Aan het begin van de middag in een prima hotel in Bongaigaon aan gekomen. Nu even kijken of ik in de stad op internet kan.

Dinsdag 14 april van Bongaigaon naar Barpeta Road 57 km

Ik had gehoopt dat er een mooie binnendoor weggetje zou zijn naar Barpeta, de kaart gaf dat wel aan, maar mijn GPS kaart niet en die is veel meer gedetailleerd en meer betrouwbaar. Dus maar niet. Ik kan kort over vandaag zijn: 57km snelweg. Hij heeft gescheiden rijstroken, spookrijden is hier vrij normaal, want de wegen worden ook voor lokaal verkeer gebruikt. In Barpeta, bij een tourist lodge mijn intrek genomen.

Na mijn douche en mijn wasje het stadje ingereden op zoek naar een internetcafé. Bij de eerste bleek de PC zo langzaam te zijn dat ze geen enkel programma ondersteunden. Nog wat rondgereden en vond toen een degelijk internetcafé waar ik het verslag t/m 13 april heb geüpload. In de lodge kreeg ik te horen dat de keuken dicht was, veen wonder met maar één gast. Ik mocht desgevraagd wel zelf koken. ’s Avonds ging ik voor de ingang met mijn brander aan de gang. Dat was nu ook weer niet de bedoeling, ik kon wel binnen in het trappenhuis met mijn benzinebrander aan de slag …….

Woensdag 15 april van Barpeta naar Nalbari 60km.

Vanmorgen op mijn balkon mijn ontbijtje gemaakt, instant muesli en koffie, een cupcake en een banaan. Genoeg om op pad te gaan. De eerste 20 km waren een kadootje. Prachtige binnendoor weggetjes soms onverhard. Heerlijk fietsen, auto’s kunnen hier niet komen, want de bruggen zij  of te slecht of in aanbouw. De laatste 40km weer ver de “snelweg”.

 

Regelmatig komen er brommertjes en auto’s naast je rijden om te vragen waar je vandaan komt. Nu reed er plotseling een tuktuk (3 wieler open taxi) naast me. In goed Engels: Hallo, hey there! Het bleken twee Duitsers die van west naar oost India trokken.  Helaas geen foto. Achterop de TUKTUK: “Berlin moustache team”. Zo ongeveer 20 km voor Nalbari bij een net restaurant aangelegd om een hapje te eten. De TV stond aan en op een bepaald moment stonden alle medewerkers te kijken. Ik zag beelcen van een bomontploffing met bovenin de tekst “NALBARI” en onderin “Breaking news” met Hindi teksten erachteraan voorbij scrollen. Ik vroeg of dat Nalbari was : Yes, maar verder kwam het Engels niet en mijn Hindi is ook niet zo best. Snel ge-Whats-apped met Nederland met de vraag: Wat is hier aan de hand? Gelukkig kwam er al snel iemand die goed Engels sprak en zei dat dit n 2009 was, iets wat ik op internet ook al had gevonden en later werd het vanuit Nederland ook nog eens bevestigd. In Nalbari een prima hotelletje gevonden. Ik maak maar heel korte dag etappes, daar heb ik twee redenen voor: 1. Het is bloedheet, elke dag schommelt het rond de 40 graden. 2. Ik zit ruim in mijn tijd, dus ik hoef  niet te haasten.

Je ziet hier aardig wat christelijke kerken

bamboevlotten

 

Donderdag 16 april van Nalbari naar Guwahati 67km

Veel valt er over deze route niet te zeggen, binnendoor gereden via Hajo. In het begin was de weg goed en aan het eind ook, alleen het middenstuk was slecht.

Onderweg kom je regelmatig kinderen in klederdracht tegen die geld ophalen vanwege het Hindi nieuwjaar. Vlak voor de Brahmaputra rivier kom  je een mandir (tempel) tegen, waar heel veel een klein offer brengen en bidden

 

.

De tempel ligt tussen de rotsen aan de rivier, nog een stukje rijden en ik kom bij de brug. De rivier is hier niet zo heel erg breed, maar toch zeker wel 1 kilometer. Bij het brughoofd wordt ik aangehouden door de politie, er mag niet worden gefietst. Ik moet lopend over het voetpad de brug over, overal affiches waarop staat verboden te fotograferen. De Indiërs zijn behoorlijk spichtig. Er wordt gewerkt aan en nieuwe brug, pal naast de oude.  Ik kan goed zien hoe er wordt gewerkt en het zou me niet verbazen als er elke dag wel een vacature is, vanwege het feit dat er iemand van de steigers is afgevallen, soms zijn er helemaal geen steigers en staan de mannen op het betonijzer. Het is nog een flink stuk naar het centrum van Guwahati, in de Lonely Planet stonden een paar hotels beschreven, het centrum is een gekkenhuis en ga maar op zoek naar iets bij de rivier. Het in de Lonely planet beschreven guesthouse heeft maar voor één nacht een kamer vrij, maar ik wordt doorverwezen naar een ander. Prima kamer bovendien met uitzicht op de rivier.

 

Vrijdag 17 april Guwahati rustdag

Happy Bihu (Nieuwjaar)

Mijn uitzicht op de Brahmaputra

 

Zaterdag 18 april van Guwahati naar Nongpoh 48 km

Om 05.00 opgestaan, want er moet vandaag worden geklommen. Ik kwam er al snel achter dat het stortregende. Eerst toch maar alle routines uitvoeren, badkamersessie, spullen pakken en mijn ontbijtje verzorgen. Om 06.15 was de ergste regen wel voorbij en op pad gegaan. Lekker koel en lekker rustig. Het klimmen begon al snel, maar was goed te doen. Onderweg kwamen me nog een paar keer de tuktuks voorbij gereden van Cool Earth, ook een paar die duidelijk rood/wit/blauw waren.

 

 

 Ik vraag me af met welke gedachte je een betere wereld nastreeft in van die stinkdingen. De inzittende hadden in ieder geval wel lol en daar zal het ook wel om te doen zijn. In Nongpoh, halverwege Guwahati en Shillong een guesthouse gevonden. Ze zijn hier duidelijk katholiek, want overal kom je heiligen beelden tegen. Tijdens mijn lunch barst er weer een flinke bui los en ben ik blij dat ik binnen zit.

 

Zondag 19 april van Nongpoh naar Shillong 48 km

Een echte klimdag, Shillong ligt op bijna 1500 meter hoogte en daar ben ik nog lang niet, gelukkig is het niet warm (22 graden) en gaat het niet te steil naar boven. Onderweg zijn er ruim voldoende “hotels” om even een glaasje thee te drinken. Een hotel is hier meestal een klein restaurantje, waar ze ontbijtje en lunches serveren. Als je naar een hotel vraagt om te slapen, dan moet je dat er wel bij zeggen, of een gebaar maken. Lodge en/of guesthouse maakt ook wel duidelijk dat je ergens kan slapen. Wat is dan wel een (slaap) hotel: Hotel. Lekker verwarrend.

De route voert langs een groot stuwmeer, waar bomen een prachtige blauwe bloesem hebben.

 

 

Er zullen nog wel eens ongelukken gebeuren, want er staan prachtige teksten op de rotsen. Het is zondag en je ziet iedereen met zijn of haar netste kleding van of naar de kerk gaan, in deze regio heeft de katholieke kerk zijn missie wel volbracht. Zelfs de winkels zijn gesloten, er is wel een markt Tot aan de voordeur van mijn hotel is het klimmen. Ik blijf hier een aantal dagen om vanuit hier een paar excursies te doen, onder andere naar Cherrapunji, de plaats met de meeste regenval op aarde. Als ik na mijn installatie in het Silk Route hotel over de markt loop, wordt ik op mijn schouder getikt. Het blijkt de eigenaar van het guesthouse in Guhawati te zijn die een dagje uit is met vrouw en kinderen. Dat hij mij zag is  niet zo verwonderlijk, want ik ben meer dan een kop langer dan alles wat in de straat loopt. Ben op zoek naar een paar slippers, mijn maat zit er helaas niet bij, het houdt op bij 41 denk ik….
In het hotel slapen ook twee stellen van de Cool earth tuktuk ralley, ze hadden me onderweg zien fietsen en unaniem voor gek verklaard. Ze hebben 3100 in zo’n rammelgebakje gezeten en zijn blij dat ze het erop hebben zitten. De volgende ochtend lees ik in het lokale krantje dat onder mijn kamerdeur wordt doorgeschoven dat 1 op de 4 betrokken is geweest bij een ongeluk………