BicycleTracks

Woensdag 8 april rustdag in Birtamod

De hitte en het klimmen ga ik toch mrken. ’s Morgens bij het ontbijt voelde ik me zo sloom, dat ik het gevoel had, maar eens een dagje rust te nemen. Vooral veel geslapen, en ’s middag met gemengde gevoelens een schouwspel bekeken; het hotel kreeg onverwacht bezoek van de eigenaar. Meneer liet een stoel en een tafel aanrukken in de tuin en hield audiëntie. Verschillende werknemers kwamen letterlijk opdraven en er werden diverse opdrachten gegeven die ook weer in looppas werden uitgevoerd. Droevig dat het zo gaat, ik denk dat het wel exemplarisch is voor de hele regio. ’s Avonds was meneer weer vertrokken en alles back to normal.

Donderdag 9 april Birtamod naar Jalpaiguri (India), 88 km

Vroeg vertrokken 07.00 op de fiets, dan is het nog enigszins koel. Lekker met de wind mee en om ca. 09.00 bij de grens, de formaliteiten gingen vlotjes, de hectiek qua verkeer bij de grens was enporm, gelukkig werd het daarna een stuk kalmer, alleen bij grote plaatsen is het echt heel erg druk.

Een simcard gekocht die hopelijk snel wordt geactiveerd en geld gepind. Veel verschild India niet van Nepal, ik heb de indruk dat het wat rijker is, maar je ziet ook heel veel armoede. Om half vier in Jalpaiguri aangekomen en naar een hotel gevraagd. De man die ik het vroeg had een heel creatieve oplossing. Hij regelde een riksja, zei naar welk hotel hij moest fietsen en ik achter de riksja aan, kosten 0,28 cent. Zo zit ik in voor zelfs westerse begrippen in een prima hotel voor ca. Euro 10,-
’s Avonds toen ik net in bed lag, werd er door de receptie gebeld, dat er bezoek voor mij was. Argwaan alom. Het bleek de man en zijnvrouw te zijn die me het hotel hadden gewezen en mij daar mbv een riksja naar toe hadden gedirigeerd. Ze wilden van alles van mijn weten en we hebben nog even gezellig gekletst.
Morgen naar Alipar Duar, waar ik een Warmshowerhost zal ontmoeten, hij regelt een uitstapje voor mij naar een wildpark.

Vrijdag 10 april Jalpaiguri naar Alipur Duar 94km

Op een rustig manier de stad uitgekomen, namelijk over de dijk bij de rivier, waaraan de stad ligt.

De route voerde af en toe over idioot drukke hoofdwegen, maar soms ook over stille binnen weggetjes, ik laat me leiden door wat de GPS als kortste weg opgeeft en daar kan soms geen vrachtverkeer komen. Aan het einde van de dag nog ergens een grot fles water gekocht, er stonden zeker 50 mensen op  mij heen, als het er niet meer waren. In Jalpaiguru met wat zoeken bij mijn Warmshowershost aan gekomen.  Rahul Deb, woont met vrouw, zoontje en schoonmoeder in een aardig huis in een rustige buurt. Hij heeft veel logees, dus slaap ik op mijn matje in de huiskamer, morgen brengt zijn zwager en een vriend me naar het Jaldapara Wildlife Sanctuary waar nog neushoorns leven. Dat wordt vroeg opstaan (05.00 uur) want er vertrekken om 6, 7 en 8 uur olifanten naar het gebied waar je de rino’s kunt zien.

Zaterdag 11 april naar Jaldapara Wildlife Sanctuary.

Akelig vroeg opgestaan. De zwager heeft ook ergens in het huis geslapen en er staat een piepklein Suzuki busje voor de deur, onderweg voert de route eerst door landbouw gebied dan door theeplantages en vervolgens door een flink ongerept bosgebied. We zien een bar wilde buffels (de gevaarlijkste dieren van India) en een aap en een paar wilde pauwen, na 1 ½ uur rijden komen we bij een lodge  aan en moet er een kaartje geregeld worden. Er blijkt maar één olifant te zijn en ik heb de  jumbo van 08.00 uur nog ruim een uur wachten. Volgens de reisgids de Lonely planet mag je van geluk spreken als je überhaupt met een olifantsafari mee kan, want ze zouden wekenlang van te voren zijn volgeboekt. Ik heb dus geluk. De olifant blijkt een vierzitter te zijn, maar we zitten er met drie passagiers op en de chauffeur. Eerst een stukje hobbelen door het bos en wat riviertjes oversteken en dan komen we op een vlakte, de chauffeur doet zijn uiterste best om de rino’s te zoeken, maar ze zijn er niet. Wel zien we nog twee reebokken. 

De ritjes voor ons hadden meer geluk, want die hadden elk een of twee rino’s gezien. Al met al toch een hele belevenis. Op tijd weer Terug na een bezoekje aan een Mandir (tempel) wat gegeten en geslapen. Aan het eind van de middag nog een poging gewaagd om rino’s te spotten in een wat dichterbij gelegen park, maar dat was al gesloten.  Nog een stukje te waren over een kreek  door de jungle . De vaarlui waren behoorlijk zenuwachtig, want een dag daarvoor hadden ze twee cheeta’s gezien. Toen er geluid uit een boom, pakte een van de twee zijn katapult…… Volgens mij zat er gewoon een duif die opvloog. Er komt tochregelmatig wild uit de jungle, bij het dorp staat een uitkijktoren, die  ’s nachts bemant is, zodat olifanten geen kans krijgen om de gewassen te plunderen. 

Ook gebeurd het dat olifanten het verkeer ophouden en laatst moest er een cheetah gevangen worden die in de stad was verzeild.

Zondag 12 april van Alipur Duar naar Kokrajhar 84 km

Lekker vroeg vertrokken na een hartelijk afscheid van Rahul en zijn gezinnetje. Het eerste stuk van de route liep langs een nieuwe snelweg op de grens van de provincie Assam stonden lange rijen vrachtwagen te wachten tot ze werden doorgelaten. Heel apart die controles binnen de grenzen van een land. Ook ging mijn Indiaase simkaart over op roamen. Na 50 km ging het binnendoor over kleine weggetjes langs kleine dorpjes. Ergens iets gegeten en gedronken. Er ontstaat dan meteen een volksoploop rond mijn fiets en de eigenaar van het cafeetje moest tot twee keer toe de nieuwsgierige menigte er uit jagen. Iemand die redelijk Engels sprak, zei dat hier nooit een westerling komt, de mensen zijn enorm nieuwsgierig. 

Onderweg kwam er een motor naast me rijden met twee agenten in strak uniformen er werd gevraagd of ik even wilde stoppen. Ikdacht dat het om een controle ging, maar de heren wilden met mij op de foto. Als ik wil kan ik dat om de 5 minuten….