Maandag 20 t/m donderdag 23 april Shillong
In Shillong een bustrip geregeld naar Cherrapunji, dat is ook een apart verhaal. Je
gaat naar een tourist office voor info, ze blijken zelf de trip te organiseren,
maar ’s avonds weet je pas of het ook daadwerkelijk doorgaat. Gelukkig waren er
voldoende deelnemers.
|
Uitzicht op Bangladesh |
Naar Cherrapunji. ’s Morgens 08.00
vertrokken. De bus is een belevenis op zich, je krijgt een genummerde plaats,
in een bus, die bij ons waarschijnlijk de weg niet op mag, maar voor India ziet
hij er heel goed uit. Vier man personeel op de bok, 3 chauffeurs en een
reisleider. Er is ruim voldoende plaats rond en achter de bestuurder. Het
blijkt nog een flink stuk rijden over een bergweg, die ik morgen voor mijn
kiezen krijg. Er zijn in totaal 6 stops bij watervallen, een eco-park en een
grot. Was nog even van plan geweest om hier met de fiets naar toe te gaan, ben
blij dat ik dat niet heb gedaan, want dan had ik nooit zoveel gezien. Prachtige
uitzichten en een heel aparte ervaring, want het is er echt nat, voortdurend
wolken, af en toe een bui en gelukkig ook af en toe een mooie uitzichten.
Het bezoek aan de grot was wel grappig, de Indiërs met witte kleding kwamen ef niet echt wit uit
en ook de dames met slippertjes en lange jurken hadden een hele klus om door de
grot te komen. Het was overigens maar een flut grotje van 150 meter lang. Op de
weg terug reden we in dichte mist weer naar beneden, tot op de hoofdweg en
daarna was het zicht weer normaal, een mooie ervaring.
|
Mijn hotel |
|
Nog echte oude Bollywood auto's |
Woensdag werd Shillong bezocht door een
politiek leider, waar schijnbaar niet iedereen het mee eens was, want alles zat
potdicht. Er was een algehele staking uitgeroepen, heel apart.
Donderdag maar weer eens mijn spullen in
orde gemaakt om de volgende dag te kunnen vertrekken. De staking was inmiddels
weer voorbij. ’s Middags naar de “Archery ground” geweest.
In India wordt flink
gegokt, je kunt op van alles en nog wat gokken bij allerlei kleine stalletjes
in de stad. In Shillong hebben ze een leuke variant bedacht.
Elke dag schieten
50 mannen in totaal 1500 pijlen op een doel. Je kunt dan gokken hoeveel pijlen
doel hebben getroffen. Ik ben er even wezen kijken. Het is een heel serieuze
gelegenheid. Vooral de tijd wordt goed in de gaten gehouden, als die voorbij is
wordt er een doek voor het doel getrokken, zodat er niet nog even een paar
pijlen bijgeschoten kunnen worden.
Vrijdag 24 april van Shillong naar Sylhet
130 km
Ik wordt om een uur of vier wakker van de regen,
gelukkig is het om half zes droog als ik opstap. Het wordt vandaag een flinke
rit, eerst klimmen en daarna nog een flink stuk door de bergen met af en toe
een klimmetje. Voor 4 uur ’s middags moet ik de grens over zijn, daarna is hij
dicht. Het tijdsverschil tussen India en Bangladesh weet ik niet, maar ook daar
moet je rekening mee houden. Vier in India bleek half vijf in Bangladesh te
zijn. Hier gaat het soms per kwartier…..
Het klimmen valt mee, ik kom in en net buiten de stad zelfs joggers tegen.
Naast het hotel waren een paar sportzaken, waaronder een soort Indiaase
Runnersworld. Ik had echter nog niemand zien hardlopen, je moet daarvoor dus
vroeg opstaan. Buiten Shillong zijn enorm veel legerplaatsen en zelfs een
hoofdkwartier van het Eastern Air Command met een militair luchtvaartmuseum,
buiten staan bijzondere vliegtuigen. Ik maak toch maar geen foto’s, want de
Indiërs zijn nogal spichtig zelfs bij elke bfug staat een bordje: “Photografy
stricktly forbidden”.
Na bijna 3 uur klimmen ben ik over het hoogste punt en
gaat het af en toe op en neer. De weg is prachtig, diepe valleien en af en toe
mooie watervallen.
|
vlak voor de grens |
|
de grensrivier |
|
hangbrug voor Dawki |
Vlak voor de grens wordt de weg heel smal, niet breder dan 2
½ meter en voert doof een jungleachtige omgeving, rechts van me kan ik het vlakke
Bangladesh zien liggen. In Dawki lukt het me om nog wat Roepies ge wisselen
voor Taka’s bij een winkeltje, de mensen vragen me vooral het geld weg te
stoppen, want ze zijn geen wisselkantoor. De Indiase emigratie gaat vlot,
in Den Haag op de ambassade moet je 10 vingerafdrukken achterlaten en een
irisscan laten maken. Hier laat je ook heel wat vingerafdrukken achter, want
als is vettig en in een beduimeld boek worden mijn gegevens opgeschreven. Ik
moet ze daar wel bij helpen, want zo vaak komen er geen buitenlanders. Ik krijg
wel de vraag waarom er zoveel Nederlanders hier langs gaan. Ik kijk in het boek
en zie inderdaad Karin en Harold staan uit Tilburg. Ze zijn hier ongeveer een
maand geleden gepasseerd. We staan op dezelfde bladzijde, zoveel buitenlanders
komen hier dus niet langs…
|
Aan de grens met Arif |
|
onderweg naar Sylhet |
|
Bangladesh: Zo plat als een pannenkoek |
|
in Sylhet wordt mijn escorte uitgebreid |
Bij de Bangladesh grenspost, staan twee fietsers me al op te wachten, waaronder
Arif mijn host uit Sylhet. Na de formaliteiten lunchen we even verderop en ga
ik op hun uitnodiging in om maar meteen naar Sylhet te rijden ipv te
overnachten in Tamabil. Het
is nog ruim 50 km naar Sylhet, maar het zou
natuurlijk verschrikkelijk onbeleefd zijn om ze alleen weer terug te laten
rijden. In Sylhet wordt ik geëscorteerd door nog eens tien leden van de Sylhet
Cycling Community.
|
Afgeleverd bij mijn host |
Zo’n ontvangst heb ik nog nooit gehad, echt leuk. Het houdt
nog niet op met de verrassingen, want ik wordt door Arif in een gastenverblijf
gehuisvest, dat kan doorgaan voor een 4-sterren hotel, zeker in deze streek.
Mijn fiets wordt gepoetst door de beheerder. En ’s avonds eten we een lekker
“Steak mit Bratkartoffeln” Arif woont en werkt al 30 jaar in Duitsland en is
tijdelijk teruggekomen om bij zijn zieke moeder te zijn, zijn Duitse vrouw is
bij haar zieke moeder in Duitsland. Ik blijf hier een week en ga met Arif in de
omgeving fietsen, volgende week komt mijn host uit Dakhaa hier naartoe en met
hem fiets ik naar Dakhaa. Ik vind het een prima plan, zo krijg ik voortdurend
de best info en gezelschap.
Zaterdag 25 april 2015 Sylhet
Vanmorgen met de riksja en mijn host
eerst een simcard geregistreerd. De card
zelf had ik al gekregen, er moest alleen nog internet opgzet worden. Op het een
flink modern kantoor van de provider, zitten aardig wat mensen op hun beurt te
wachten, maar mijn host maakt gebruik van vitamine C (Connecties). Volgens hem
kan Banglad. niet zonder. Na even wachten worden we een kantoortje in geloodst
en verschijnt er een manager met een laptop, die het allemaal heel vlot in orde
maakt, onder het genot van een kopje thee dat hij heeft laten aanrukken.
Gelukkig heb ik een Hollandse klomp sleutelhanger bij me , zodat zowel mijn
host en de manager ook weer blij zijn. Als reactie krijg ik weer een petje en
een balpen…..
Daarna maken we met de riksja een
stadrondrit en stoppen we bij een bevriende fietsenzaak. De eigenaar vraagt of
de aardbeving hebben gevoeld, wij niet, maar hij wel de schilderijen op zijn
kantoor wiebelden aan de muur.
|
de dagoogst van de theepluksters komt net binnen |
|
de SCC aan de thee |
’s Avonds rij ik mee met de Sylhet Cycling Community. Een ritje van ongeveer 20
km, onderweg wordt 2x gestopt. De eerste keer stelt iedereen zich persoonlijk
aan mij voor, het is een jong maar gemeleerd gezelschap, wel vrijwal allemaal
studenten of net afgestudeerden varierend van technice tot aan een
(vrouwelijke) tandarts. Er rijden 3 dames mee, Halverwege drinken we thee, ik
vertel nog iets over mijn reizen en in het donker rijden we terug, wat wel
spanned was moet ik zeggen. De groep waarschuwend voortdurend met kreten als:
Right/Left check (tegenligger), Breaker check (drempel) Cow check! Enz. enz.
Zondag 26 april Sylhet ochtendrit
|
nog even koolhydraten (bananen) inslaan |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten