2021 Juli Aug Twee korte fietstripjes in Gambia

De doos stond al klaar vanaf maart 2020

Trip 1

De bedoeling is om eerst naar het zuiden langs de kust te fietsen met een overnachting in Kartong daarna over secondaire (zand) wegen naar het westen met een overnachting in Kafuta, vervolgens een stuk over de Southbankroad, vlak voor Brikama dan weer binnendoor naar Lamin en de kust.  

Dag 1 Kotu naar Kartong.

Vertrek vanaf onze bungalow aan de kust

De weg langs de kust is erg druk, vrijwel de hele dag is het file rijden. Op mijn fiets ben ik meestal sneller dan de auto's. Het is in ieder geval goed uitkijken. Bij de "Turntable" (rotonde) rechtsaf naar Brufut en dan begint het rustiger te worden. 

de kruiwagens staan klaar om de vis te vervoeren

en deze ook

 In het vissersdorp Tanji even gestopt bij de Ocean Lounge. Kennissen van ons zijn de eigenaars en ik zou ze even ontmoeten. Hattib en Lilly zijn er nog niet en als ik een cola bestel zegt de serveerster met een waarschuwende stem: "It's 50!" Bang dat ik dat niet zou kunnen betalen, want als je op de fiets bent moet je wel arm zijn….  

Nog even een bezoekje aan de "haven". Dat is niet meer dan een strand waar de vissersboten aanmeren, de vis in manden al wadend door het water wordt gelost. Overgekieperd in kruiwagens en daarna verkocht of naar een van de vele rokerijen wordt gebracht. Kortom een mooi schouwspel, zolang je niet teveel last hebt van de vislucht en de rook.

Na Tanji wordt het echt rustig, nog even geluncht bij een klein restaurantje en daarna het laatste stuk naar de Halahin lodge in Kartong. 

een baobab of apenbroodboom

zelfgemaakte drempels

ik krijg zomaar een bonnetje na mijn lunch

Inmiddels is de temperatuur tot zo'n 38 graden opgelopen. Ik ben in de lodge de enige gast, krijg een prima kamer met badkamer.

Er komt nog een monteur binnen die aankondigd dat hij de "fan" komt instaleren. Hij legt een hamer, drie spijkers en twee schroeven op de grond. Ik zie hem niet meer terug en de fan ook niet. Qua electriciteit is het wel behelpen. Om 19.00 gaat het aan en om 23.00 weer uit. De maaltijd is lekker en bij mij gaat het licht nog vroeger uit.

het gereedschap om een ventilator te instaleren

Morgen over binnenweggetjes (als dat lukt) naar Kafuta. Overnachting in Good Vibes Eco Lodge

Dag 2 van mijn Gambia "3daagse". Van Kartong aan de zuidkust naar Kafuta aan de South Bankroad.

vertrek uit de Halahin lodge in Kartong

creatief metselen

Eerst een paar kilometer terug naar Gunjur en dan nog een stukje verharde weg tot het dorpje Sifoe. Vlak voor Sifoe zie ik nog een stel apen oversteken. Van Sifoe naar Darsilami gaat het over kleine binnenweggetjes. Mijn GPS wijst mij feilloos de weg. Ik kijk er wel even van op, als ik moet afslaan naar de "Collapsed bridge road" Het blijkt ook te kloppen geen spoor meer te bekennen van een brug. 

na Sifoe binnenwegen

Attaya (thee) stelletje

de collapsed bridge road

Darsilami

Gelukkig staat er maar heel weinig water in de rivier, ik ga wel over een bedding van een paar honderd meter breed. Na Darsilami een klein stukje verharde weg parallel aan de grens met (Zuid Senegal) tot aan Dimbaya. Overal tref je boomgaarden met cashews, nu zijn het vooral de mago's die geoogst worden. Ik tref een vrachtwagen langs de weg en een hele rij mannen met manden vol met mango's op hun hoofd zijn aan het laden. Hier is nog veel handwerk. Dan een stukje naar het noorden en vanaf Busura weer binnendoor naar Bassouri daar "oversteken" naar de Southbankroad. Vlak voor Bassouri begint het flink te regenen en schuil ik een tijdje in een local shop. 

Mango's laden

Ook een mooie gelegenheid om te lunchen. Vrijwel altijd hebben ze tapalappa (een stokbroodje). Je kunt als beleg kiezen uit mayonaise en/of ei vaak staan er naast zo'n shop ook dames met "warm beleg", zoals kip, erwtenprut of spaghetti. Na een flink stuk onverharde weg kom ik uit bij Faraba Sutu. 

Good vibes lodge

Nog een klein stukje verharde weg en ik kom aan in Kafuto. Ik had ook de Tunami Tenda lodge aangeschreven een dorpje voor Kafuta. Ik was daar van harte welkom, voor ongeveer dezelfde prijs, maar kreeg wel het vraag om een "cell phone" mee te nemen, niet voor mijzelf maar voor de beheerder van de lodge. Dus gekozen voor Good Vibes Eco Lodge, daar was ik "very welcome" zonder wensen. Het werd wel even zoeken naar de lodge. Er blijkt maar een smal voetpaadje naar de lodge te leiden, waarbij je halverwege ook nog een voetbalveld moet oversteken. Met een beetje vragen kom ik er dan toch. De lodge wordt bestierd door een Amerikaanse vrouw met haar Gambiaanse echtgenote. Ze hebben een dochtertje van 7 en willen zo eco-vriendelijk als mogelijk werken. Er zijn 3 hutjes voor gasten en een hoofdverblijf voor het gezinnetje. Alles maakt een beetje rommelige indruk, maar alles werkt en is schoon en iedereen is erg vriendelijk.

Ze hebben een flink stuk grond wat ze bewerken en waarvan ze hopen te kunnen leven. Na een kletspraatje onder het genot van "attaya" (lokale mierzoete thee) mijn kamer inrichten en douchen, daarna eten en onder de klamboe, want om onder de wol te gaan is het veel te warm.

Dag 3 Van Kafuta naar Kotu. En weer terug op "honk 1" na mijn 3 dagen fietsen.

Na een stevig muesli ontbijt met banaan en mango weer terug via de Southbankroad. Ik Kuloro breng ik nog even twee bezoekjes. Eerst naar de familie Barry. Die kennen we al 13 jaar. Annemieke heeft er voor gezorgd dat de familie weer wat inkomsten had, nadat de man en een van de zonen was overleden. De zoon was onze gids bij ons eerste bezoek in 2007. Er is toen geld ingezameld, zodat ze een winkeltje op konden starten in het dorp. Ik kwam onaangekondigd en de verrassing was groot.

vertrek in Kafuta

bij de familie

Na de familie, ga ik even langs bij de school. Toen de familie Barry weer op orde was, werd er door de school waar Annemieke werkt in Dordrecht een project gezocht om de bewustwording van de "noden en verschillen" in de derde wereld te verhogen. Sinds 2009 ondersteund haar school de Kuloro Basic Lower School en gaat er zelfs jaarlijks een groep vanuit Dordrecht tijdens hun werkweek in Gambia naar deze school en werden er allerlei projecten gerealiseerd.

Ik ben er al jaren niet geweest, maar als ik het terrein op fiets en een foto van Annemieke laat zien, wordt ik meteen meegetroond naar de directie. "Annamiekka's husband is here". Na een kletspraatje stap ik weer op. Annemieke gaat de volgende week zelf nog even op bezoek. Alleen niet op de fiets…

de school in Kuloro

Verder gaat het richting Brikama. In Brikama neem ik de afslag naar Lamin en volg de oude weg naar de hoofdstad. De weg is niet erg best en inmiddels begint het goed warm te worden. Ruim boven de 39 graden! In Lamin wat gedronken bij de Lamin lodge, ook daar kennen ze Annemieke, want dit is het doel van een uitstapje van de schoolwerkweek. De leerlingen worden daar rondgevaren in kleine bootjes door de mangroves.

even een Fanta nemen

bij een local shop steel je niet zomaar iets

de "internet tree" bij Lamin lodge

Terug aan het strand

Na Lamin fiets ik door het drukke Serekunda naar Kotu, waar ik na een verkwikkende douche toch nog even het zwembad in duik.

Trip 2 Twee dagen op de Northbank

Mijn doel is Fass op de noordoever. De rit gaat dan over de Denton bridge die de hoofdstad Banjul verbindt met het vaste land. Het eerste gebouw dat je na de brug tegenkomt staat bekend als "Mile 7". Het is de beruchte gebangenis. Daarna langs het parlementsgebouw en de "Arch" in Banjul.

Een paar jaar geleden, mocht alleen de president onder de Arch door, maar nu mag iedereen er onderdoor, zelfs ik op mijn fiets.

de "tweede kamer"

de Arch

Tja...

In Banjul vertrekt de ferry naar Barra op de noordoever. Een eerste klas "experience" en dat voor 50 dalassi. Ik denk niet dat er een maximun aan het aantal passagiers wordt gesteld. Ik blijk om onverklaarbare reden niet via de overvolle "wachtruimte" op de pier terecht te zijn gekomen. Maar sta helemaal vooraan. Het is ongelofelijk hoeveel mensen van de ferry afkomen. Ik had nog even het gevoel dat op "mijn" oversteek het niet zo druk zou zijn. Als ik als een van de eersten de ferry opkom en mijn fiets parkeer, kan ik daarna met groot gemak boven een zitplaats bemachtigen. De volgende club die de ferry opkomt zijn de auto's en daarna gaat de "wachtruimte" open en stroomt de ferry werkelijk helemaal vol met een bont gezelschap met pakken en zakken, geiten en kippen tot elke vierkante cm vol is. In Barra stroomt de ferry in omgekeerde volgorde weer leeg, dus eerst het voetvolk en als laatste de voertuigen. 

een Turks schip voorziet Banjul van stroom

In Barra heb ik eerstFort Bullen bezocht. Een bijzonder fort, want het werd gebouwd om o.a. te voorkomen dat Spaanse slavenschepen de Gambia rivier op konden varen. 

Fort Bullen

Na Barra een flink stuk in noordelijke richting, ik blijk een flinke scheur in mijn broek te hebben en ga maar eens op zoek naar vervanging. Voor omgerekend net geen €4,- slaag ik. Inmiddels wordt het weer goed heet en om 16.00 kom ik aan in het plaatsje Fass. Ik overnacht in de Helpinghandscharity Lodge, een iniatiatief van een brits echtpaar. Het ziet er prima uit. Goede kamer en lekker eten. Morgen via een omweggetje terug naar Kotu.

De Helping charity lodge in Fass

Part 2 terug van Fass naar Kotu.

Om 07.50 staat de kok voor mijn kamerdeur met de vraag hoe ik mijn eieren wil. "Boiled or may be an omelette?" Na het prima verblijf en een goed ontbijt vertrek ik rond 09.00 uit Helping Charitylodge. Het plan is om een binnenweggetje te nemen naar de Northbankroad, ik zat aan de weg die naar de grens met Senegal loopt. De grenspost is 6km verderop. De binnenweg is goed te doen, af en toe om een flinke plas heen fietsen, maar dat is dan ook alles. Hier tref je het leven van het platteland. Veel handwerk, er wordt geploegd met ezels, paarden en ossen. 

een miljoenpoot

Op de verharde weg aangekomen tref ik een local shop. Tijd voor half tapalapa/mayonaise/egg. Er wordt dan altijd gevraagd of je er een klontje maggi overheen wil, maar dat heeft niet mijn voorkeur. Daarna een 30km over de goede Northbankroad die een stuk rustiger is dan de Southbankroad, dat komt vooral door de gebrekkige verbinding via de ferry. Onderweg op een schaduwplaats tref ik nog een stel Senegalezen en onderweg ook nog een Malinees. Ik sta er versteld van hoeveel buitenlanders uit de regio hier toch nog wonen en werken. Ze spreken geen woord Engels. Ook passeer ik een enorme baobabboom, er zijn zelfs bankjes ingemaakt. Van de vruchten van de baobab wordt een soort melkachtig sap gemaakt, wat goed werkt tegen diarree.

prachtige boom

terug met een local boat

Voor de oversteek wil ik voor de"experience" gebruik maken van een "local boat". Dat is een flinke kano met buitenboordmotor. Na wat afdingen kan ik mee voor 200 dalassi en dat is ongeveer €4,-. De oversteek met de ferry kost trouwens maar 50 dalassi. Mijn fiets en spullen worden door het water de boot ingedragen. Zelf besluit ik maar om wadend naar de boot te gaan, wat niet gebruikelijk is want alle passagiers worden gedragen. Er wordt nog een paar keer teruggevaren voor een passagier en ook moet er nog even een roer uit een andere boot komen, maar dan vertrekken we toch. De oversteek is een stuk comfortabeler dan met de ferry. Het scheelt ook wel of je met 15 personen in een bootje zit of met 500…. Iedereen krijgt een zwemvest, of dat zou helpen betwijfel ik. Aan de overkant weer dezelfde procedure, dragers sjouwen iedereen aan wal. Ik plons toch maar zelf in het water. Mijn tassen weer aan de fiets en als ik wil vertrekken staat er een immigration officer voor me, die graag mijn paspoort wil zien…. Ok!

Daarna is het nog een kleine 20km naar Kotu, de thermometer wijst inmiddels 39 graden aan en in de zon ruim boven de 44… Al met al weer een leuk ritje en een goede training voor een wat langere tocht.

Outlook voor iOS downloaden