Donderdag 11 april
Het regende al een groot gedeelte van de nacht. De weersvoorspelling klopt in ieder geval.
Om 10.30 is het droog en ga ik maar eens vertrekken. Al snel trekt het helemaal open. Net buiten Panshakent trek ik een laagje minder kleding aan. Een oude baas komt naar me toe en vraagt me van alles. Ik weet nu ook wat “lid” is: Leeftijd. Ook altijd een leuk onderwerp. Ik vraag of hij ook “dedoesjka” (opa) is. Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt, maar hij zat ruim boven de 10. Mijn foto’s maar weer eens te voorschijn gehaald en ontroerd inclusief omhelsing stap ik weer op. Dat zijn de echt leuke dingen bij het fietsen. Na Gusar wordt het landschap steeds ruiger en moet er af en toe flink geklommen worden. In Gusar heb ik nog een shorpa gegeten. Dat is een gevulde soep met eigenlijk altijd een stuk wortel, aardappel en vlees erbij. Je krijgt er een bordje bij, zodat je de grote stukken er uit kunt vissen en apart opeten.
Een kilometer of 10 buiten Gusar wordt ik gevraagd om thee te drinken, vooruit dan maar ik heb vandaag toch alle tijd, want de 100 km naar Ayni wil ik in twee etappes doen.
Ik blijk vooral te zijn uitgenodigd om de jongen een beetje Engels te laten oefenen en ik moet zeggen hij doet het erg goed. Vader is aardrijkskunde leraar. Er wordt gevraagd wat een leraar in Nederland verdient en ik vraag wat een leraar hier verdient. Dat blijkt €200,- te zijn. Ook vraag ik waarom de jongen niet gewoon op school zit. In het dorpje gaan ze alleen ‘s morgens naar school, dat schiet dus ook niet echt op. De thee blijkt een hele maaltijd te zijn en die kan ik echt niet wegkrijgen. Zeker nietna mijn shorpa. Erg vriendelijke mensen en verder gaatie weer. Op mijn GPS kaart heb ik twee suggesties gevonden om te kamperen, maar die lijken allebei nergens op. Wat later betrekt het en als ik de eerste druppels voel, zie ik toevallig een prima plek mooi uit het zicht achter een muur van een oude opslaglokatie. Snel mijn tent opgezet en op tijd onderdak. In de omgeving wemelt het van de kuddes en je hoort het geschreeuw van de herders tot laat in de avond. De zonsondergang is prachtig en gelukkig blijft het ‘s nachts droog.
Vrijdag 12 april
Het terrein wordt steeds ruiger en mooier. De etappe van 50km is een stevige. De hele dag prachtig weer. Om een uur of drie kom ik aan in Ayni en vind ik een prima hotelletje. Morgen gaat het naar het zuiden, min of meer recht op Dushanbe af.
Het regende al een groot gedeelte van de nacht. De weersvoorspelling klopt in ieder geval.
Om 10.30 is het droog en ga ik maar eens vertrekken. Al snel trekt het helemaal open. Net buiten Panshakent trek ik een laagje minder kleding aan. Een oude baas komt naar me toe en vraagt me van alles. Ik weet nu ook wat “lid” is: Leeftijd. Ook altijd een leuk onderwerp. Ik vraag of hij ook “dedoesjka” (opa) is. Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt, maar hij zat ruim boven de 10. Mijn foto’s maar weer eens te voorschijn gehaald en ontroerd inclusief omhelsing stap ik weer op. Dat zijn de echt leuke dingen bij het fietsen. Na Gusar wordt het landschap steeds ruiger en moet er af en toe flink geklommen worden. In Gusar heb ik nog een shorpa gegeten. Dat is een gevulde soep met eigenlijk altijd een stuk wortel, aardappel en vlees erbij. Je krijgt er een bordje bij, zodat je de grote stukken er uit kunt vissen en apart opeten.
Een kilometer of 10 buiten Gusar wordt ik gevraagd om thee te drinken, vooruit dan maar ik heb vandaag toch alle tijd, want de 100 km naar Ayni wil ik in twee etappes doen.
Ik blijk vooral te zijn uitgenodigd om de jongen een beetje Engels te laten oefenen en ik moet zeggen hij doet het erg goed. Vader is aardrijkskunde leraar. Er wordt gevraagd wat een leraar in Nederland verdient en ik vraag wat een leraar hier verdient. Dat blijkt €200,- te zijn. Ook vraag ik waarom de jongen niet gewoon op school zit. In het dorpje gaan ze alleen ‘s morgens naar school, dat schiet dus ook niet echt op. De thee blijkt een hele maaltijd te zijn en die kan ik echt niet wegkrijgen. Zeker nietna mijn shorpa. Erg vriendelijke mensen en verder gaatie weer. Op mijn GPS kaart heb ik twee suggesties gevonden om te kamperen, maar die lijken allebei nergens op. Wat later betrekt het en als ik de eerste druppels voel, zie ik toevallig een prima plek mooi uit het zicht achter een muur van een oude opslaglokatie. Snel mijn tent opgezet en op tijd onderdak. In de omgeving wemelt het van de kuddes en je hoort het geschreeuw van de herders tot laat in de avond. De zonsondergang is prachtig en gelukkig blijft het ‘s nachts droog.
Vrijdag 12 april
Het terrein wordt steeds ruiger en mooier. De etappe van 50km is een stevige. De hele dag prachtig weer. Om een uur of drie kom ik aan in Ayni en vind ik een prima hotelletje. Morgen gaat het naar het zuiden, min of meer recht op Dushanbe af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten