Dinsdag 31
januari van Jehlum naar Gujranwala 101 km
Om 07.15 werd ik
wakker, ik was nog wel zo van plan was
bijtijds te vertrekken. Niet gelukt dus.
Gisteravond liepen er zeker 6 obers te bedienen voor in totaal 4 tafels, nu was er niemand. Toch had ik in een half uurtje mijn ontbijt en rond half negen zat ik op de fiets. Eerst de stad in om een SIM kaart te organiseren. Je kunt in Pakistan overal een sim kaart kopen, maar niet als buitenlander.
Die moeten naar een “Main office”. Dat ging helaas pas om 09.00 open, maar dan was ik ook wel de eerste. Meteen thee drinken met de manager. Het grappige is altijd dat je je nummer mag uitkiezen. Nog wat handtekeningen en vingerafdrukken en na drie kwartier had ik mijn Sim werkend. Inmiddels was het bijna 10.30 en ik moest nog ruim 100 km.
Gisteravond liepen er zeker 6 obers te bedienen voor in totaal 4 tafels, nu was er niemand. Toch had ik in een half uurtje mijn ontbijt en rond half negen zat ik op de fiets. Eerst de stad in om een SIM kaart te organiseren. Je kunt in Pakistan overal een sim kaart kopen, maar niet als buitenlander.
Die moeten naar een “Main office”. Dat ging helaas pas om 09.00 open, maar dan was ik ook wel de eerste. Meteen thee drinken met de manager. Het grappige is altijd dat je je nummer mag uitkiezen. Nog wat handtekeningen en vingerafdrukken en na drie kwartier had ik mijn Sim werkend. Inmiddels was het bijna 10.30 en ik moest nog ruim 100 km.
Over de weg valt weinig te zeggen,
matig druk, wel breed en in de stadjes een gekkenhuis. Ik was door mijn laatste
kleingeld heen (biljettennvann100) En met een biljet van 1000 Roepie kun je
nergens terecht. Ik had gezien dat ze bij tankstation, dat de bedienden daar
rondliepen met hele pakken biljetten, dus daar maar even gewisseld. Ze worden
overigens goed bewaakt, er loopt een bewaker met een mitrailleur. Veel zwart tanken
zal hier niet voorkomen.
Gelunchd met thee
en een smouza (soort loempia) en dan weer door, de hele dag zwermen er
brommertjes om me heen, die van alles van je willen weten. Soms gezellig en
soms gevaarlijk.
Om 16.30 trof ik een hotelletje vlak voor Gujranawala. Na flink wat afdingen, had ik weer een kamertje voor de nacht. De eigenaar , een beetje ijdel typje moest toch ook nog even met me op de foto. Morgen naar Lahore waar ik ben uitgenodigd via Facebook. Ben benieuwd. ’s Avonds een flink bord “egg fried rice”op. Daarna werd ik voorgesteld aan de bewaker, ook weer met een flink kanon. Schijnt gebruikelijk te zijn. Mijn hotelkamer is zo scharrig en het is flink fris, dat ik maar eens in mijn slaapzak kruip….
Om 16.30 trof ik een hotelletje vlak voor Gujranawala. Na flink wat afdingen, had ik weer een kamertje voor de nacht. De eigenaar , een beetje ijdel typje moest toch ook nog even met me op de foto. Morgen naar Lahore waar ik ben uitgenodigd via Facebook. Ben benieuwd. ’s Avonds een flink bord “egg fried rice”op. Daarna werd ik voorgesteld aan de bewaker, ook weer met een flink kanon. Schijnt gebruikelijk te zijn. Mijn hotelkamer is zo scharrig en het is flink fris, dat ik maar eens in mijn slaapzak kruip….
Woensdag 1
februari 2017 van Gujranwala naar Lahore 93 km
Ook dit was weer
een “Grand Trunkroad dag” dus veel verkeer en weinig bezienswaardigheden. In
Lahore wordt het een beetje interessant, vooral door de drukte, bij de brug
lopen kamelen rond. https://youtu.be/AlAtE4t-jXQ
Ik heb
afgesproken bij het Centraal station met Abdullah, mijn host. Hij rijdt op zijn
brommertje voor me uit naar zijn huis, waar ik twee nachten kan blijven. Het
blijkt een luxe wijk te zijn met militairen aan de poort, niet zo gek want het
complex is van het leger. De militairen wonen er, maar ik heb de indruk dat er
ook veel doorverhuurd wordt. Ik zit hier prima, morgen sightseeing in de stad
en daarna ’s avonds de sluitingsceremonie aan de grens bekijken.
Donderdag 2 februari naar Kasur
In Kasur is een nog veel mooiere grenssluitingceremonie te zien dan aan de Wagha border, zegt mijn host Abdullah. Ik laat me ompraten en we vertrekken, ik achter op zijn brommertje voor de 60km heen en 60 km terug. In Lahore moet hij nog even langs de politie om zijn ID kaart te halen, in ruil voor de betaling van een paar verkeersovertredingen. Hoe je hier een verkeersovertreding kunt krijgen is mijn een raadsel, je moet volgens mij echt een agent over zijn voeten rijden of iets dergelijks, want zo te zien kan alles. Tegen het verkeer in rijden , bellen in de auto op de brommer etc., etc. In Kasur geluncht met lekkere vis en onderweg weer een ander stukje Pakistan gezien. Om 15.00 staan we aan de grens en krijgen te horen dat de ceremonie niet toegankelijk is voor buitenlanders. Dus 60km
terug....'Op de terugweg nog even naar de Mac ook wel een belevenis in Pakistan. Dat was de donderdag......
Vrijdag 3 februari Naar het Lahore Fortress en de Walled town
Om 11.30 wordt ik afgezet bij het fort en de oude stad, ik loop even rond, maar echt aantrekkelijk vind ik het niet om binnen te gaan bij het fort. Dan maar de binnenstad in, maar dat is ook niet echt een genoegen, uitlaatgassen, smerigheid etc. Bij het fort kom ik toevallig een straatkapper tegen dus daar maar even gebruik van gemaakt. Ik was in Nederland al van plan te gaan, maar dit scheelt qua prijs toch aardig wat, voor omgerekend 40 cent ben ik geknipt en zijn de randjes bijgeschoren, met een nieuw ongebruikt scheermes.
's Middags naar de Wagha border, elke dag om exact 16.00 sluit de enige grens met India. Dat gaat met een ceremonie, waaruit vooral flink wat patriotisme en nationalisme druipt. Aan beide zijden worden vlaggetjes verkocht en zijn er spreekkoren te horen. De uitvoering van de exercitie gaat gepaard met opzwaaien van benen tot aan de heup en het ballen van vuisten in de richting van elkaar.
Van te voren zag ik de beide ceremoniemeester nog wel even rustig overleggen, dus hier valt het nog wel mee, maar in werkelijkheid zijn beide landen echt geen vrienden.
Al met al een prachtig spektakel, maar wel met een heel rare achtergrond. Morgen ga ik er met de fiets over, ben benieuwd.
De beelden: https://youtu.be/U1nzCrCgssA ,
https://youtu.be/QCNYrAPEY8g
Grtz Gerrit
Donderdag 2 februari naar Kasur
In Kasur is een nog veel mooiere grenssluitingceremonie te zien dan aan de Wagha border, zegt mijn host Abdullah. Ik laat me ompraten en we vertrekken, ik achter op zijn brommertje voor de 60km heen en 60 km terug. In Lahore moet hij nog even langs de politie om zijn ID kaart te halen, in ruil voor de betaling van een paar verkeersovertredingen. Hoe je hier een verkeersovertreding kunt krijgen is mijn een raadsel, je moet volgens mij echt een agent over zijn voeten rijden of iets dergelijks, want zo te zien kan alles. Tegen het verkeer in rijden , bellen in de auto op de brommer etc., etc. In Kasur geluncht met lekkere vis en onderweg weer een ander stukje Pakistan gezien. Om 15.00 staan we aan de grens en krijgen te horen dat de ceremonie niet toegankelijk is voor buitenlanders. Dus 60km
terug....'Op de terugweg nog even naar de Mac ook wel een belevenis in Pakistan. Dat was de donderdag......
Vrijdag 3 februari Naar het Lahore Fortress en de Walled town
Om 11.30 wordt ik afgezet bij het fort en de oude stad, ik loop even rond, maar echt aantrekkelijk vind ik het niet om binnen te gaan bij het fort. Dan maar de binnenstad in, maar dat is ook niet echt een genoegen, uitlaatgassen, smerigheid etc. Bij het fort kom ik toevallig een straatkapper tegen dus daar maar even gebruik van gemaakt. Ik was in Nederland al van plan te gaan, maar dit scheelt qua prijs toch aardig wat, voor omgerekend 40 cent ben ik geknipt en zijn de randjes bijgeschoren, met een nieuw ongebruikt scheermes.
's Middags naar de Wagha border, elke dag om exact 16.00 sluit de enige grens met India. Dat gaat met een ceremonie, waaruit vooral flink wat patriotisme en nationalisme druipt. Aan beide zijden worden vlaggetjes verkocht en zijn er spreekkoren te horen. De uitvoering van de exercitie gaat gepaard met opzwaaien van benen tot aan de heup en het ballen van vuisten in de richting van elkaar.
Van te voren zag ik de beide ceremoniemeester nog wel even rustig overleggen, dus hier valt het nog wel mee, maar in werkelijkheid zijn beide landen echt geen vrienden.
Al met al een prachtig spektakel, maar wel met een heel rare achtergrond. Morgen ga ik er met de fiets over, ben benieuwd.
De beelden: https://youtu.be/U1nzCrCgssA ,
https://youtu.be/QCNYrAPEY8g
Grtz Gerrit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten