Maandag 26 mei Bishkek
Nog wat inkopen
gedaan, de kaartenwinkel Geodid gevonden en de puntjes op de I gezet voor mijn
eerste fietsdag. ’s Avonds een BBQ met 3 Nederlandse gasten en een vrouw uit
Schotland. Twee van de Nederlandse gasten waren lyrisch over een waterval, maar
ik vond het op het plaatje maar niets. Een douchekop opendraaien en heb je hebt
net zo iets, in de bergen kom je deze watervalletjes om de haverklap tegen.
Dinsdag 27 mei
Bishkek naar Tash Bulak
Eerst het drukke
ochtendverkeer door in Bishkek, nog even gewisseld en benzine getankt voor mijn
brander, “96”is hier loodvrij.. Om 12.00 een restaurantje opgezocht, meteen de
taalbarrière, want wat bestel je. Ik eindigde met een enorme sjasliek met wat
uitjes en een literfles cola. Volgende keer maar meteen het boekje “Hoe en wat
in het Russisch” er bij halen.
Iets voorbij Belovodskoe linksaf een binnenweg op en meteen is het verkeer
rustig en het landschap prachtig. Kleine dorpjes en vriendelijke mensen. Ergens
wordt me gevraagd of ik Zsai lust. Ik wordt binnengehaald en meteen aan tafel
met aardappelen salade, 3 gebakken eieren en jawel hoor, ook thee. Er wordt een
engels spekende onderwijzeres bij gehaald en zo komen zij en ik weer aardig wat
te weten van elkaar. Ik kan ook blijven slapen. 
Woensdag 28 mei Tash Bulak Töö Ashuu
pas
Vandaag een klimdag, van ca. 1000 meter naar 3100 m is een flinke klim.
Iets om in twee dagen te doen, de afstand valt wel mee. De weg loopt langs een
rivier door prachtige ravijnen. Het is in feite de hoofdverkeersader van
Kirgizië. Wat opvalt zijn de kuddes met paarden, geiten en runderen, de herders
zitten allemaal te paard.
De kuddes houden het verkeer enorm op, gelukkig is
het niet echt druk. Om 12.00 wat gegeten bij een restaurant, deze keer goulash
met macaroni en rijst, ik begin het al te leren. Na ongeveer 1000 meter klimmen
heb ik het wel gehad. Er zijn praktisch geen kampeerplekken en dus steek ik bij
de eerste de beste zo op het oog geschikte vrachtauto mijn duim op. De
chauffeur stop meteen en ik kan meerijden tot zijn eindbestemming Talas, maar
ik wil graag uitstappen bij het einde van de tunnel helemaal boven aan de pas.
Op weg wordt ik steeds vrolijker want het is een bergpas zoals ik er nog nooit
een heb gezien een enorm steile wand met asl maar slingerende vrachtauto’s Dat had zeker drie dagen in beslag genomen.
In de tunnel moeten de ramen dicht. De vrachtauto’s gaan in konvooi door de
tunnel, wij zitten net achter twee tankauto’s….
In het hotel in Bishkek had de eigenaresse me nog gezegd dat je best door
de tunnel kon fietsen, want er waren ventilatoren. Op de eerste plaats mag het
niet, maar vooral het kan ook niet, er hangt een enorm smerige walm. Na de
tunnel warme kleding aangetrokken en weer op mijn fiets gestapt.
Snel ben ik
bij de afslag naar Suusamir en kort na de afslag zet ik bij een beekje mijn
tent op. ’s Avonds wil er op “mijn” plek nog een kudde oversteken, maar
gelukkig worden de koeien en paarden op het laatste moment een paar meter
verderop de beek in gejaagd.
Donderdag 29 mei
Vandaag een rustdag, mijn spullen in orde maken en vooral uitrusten, ik heb
tijd genoeg voordat ik de groep in Chaek tref, op de weg langs mijn plek komen
voortdurend kuddes paarden langs, ik denk dat het seizoen nog maar net is begonnen.
’s Avonds begint het te regenen en het regent eigenlijk de hele nacht door.
Vrijdag 30 mei naar Suusamir.
’s Morgens regent het nog steeds, maar gelukkig tegen een uur of acht wordt
het droog. Ik slaag er in alles weer droog op mijn fiets te krijgen. Naar
Suusamir is eigenlijk maar een kippestukje. Na 2 uurtjes ben ik daar. Ik ga
eens kijken wat het bordje “Tourist information” te bieden heeft. Het blijkt
een pensionnetje te zijn en ik besluit hier maar eens te blijven, voor ca.
13,50 vol pension is nog niet zo gek.
Gelukkig regent het ’s middags weer en is
mijn beslissing een goede geweest. Na een lekkere lunch rij ik het dorpje nog
even door, veel valt er niet te bleven. Hier is in 1992 een aardbeving geweest
met een kracht van 9 op de schaal van Richter, er zijn geen doden gevallen, er
woont ook bijna niemand, hier en daar kun je nog wel zien wat er is gebeurd.
Ook heeft dit dorp de reputatie de koudste plaats van Kirgizie te zijn, het
record was -53 C. Veel luxe is er niet in het pension, een put en een
buitentoilet, je zal hier ’s winters niet lang op het toilet zitten (=hurken) .
Wel is er misschien vanavond elektriciteit vanaf 6 uur ben benieuwd.
Zaterdag 31 mei, naar Kizil Oy
Na een lekker ontbijtje, vers brood en een heel luchtige omelet met
kersenjam, op de fiets gestapt, weer een kort stukje 42 km naar Kizil Oy. Het
eerste dorp is vrij beroemd in Kirgizie, hier woonde ooit een reus van 2.33m.,
een Rus. Iedereen vereerde hem en er is zelfs een museum ingericht. Aan het
einde van het dorpje kom ik nog bij een gedenkteken waarvan ik niet kan
achterhalen wat het is, misschie als ik de gedenkplaat thuis kan
ontcijferen.
De weg voert langs een
woest stromende rivier, waar af en toe in gevist wordt. Als ik even stop om wat
brood te eten, komen er twee ruiter voorbij met een kaf aan de lijn, een van de
wee pakt z’n mobiel en maakt een foto van me, rare ervaring. Ook kom ik veel
stapels met gedrroogde mest tegen, dat wordt hier als brandstof gebruikt, bomen
groeien hier nauwelijks. Om ca. 14.00 kom ik in Kizil Oy aan, een dorpje waar
een zogenaamd Community Based Tourism initiatief is, er zijn veel van
dergelijke CBT’s in Kirgizie, je kan via hun slapen maar ook hele excursies regelen.
Ik blijk een prima onderdak te hebben, mooie sanitaire voorzieningen en een
prima bedje.
Lekkere lunch, nog even door het dorp gewandeld en vanavond om 20.00 nog
even warm eten en dan weer onder de wol., morgen naar Chaek ook weer ruim 40
km.
Dat was wel een verrassing vanmorgen, gisteren blij vanwege een warme
douche vandaag twee koude. De elektriciteit is hier maar en paar uur aan, zo
vanaf ’s avonds 8 uur en gaat ergens ’s nacht weer uit. Dus dat gisteravond de boiler het niet deed
was niet zo verwonderlijk, maar sinds gisteravond was er ook geen water meer,
dus dan maar weer op toilet nr 2, het hurktoilet, ik ben er al gewend dus
no-problem. Wassen doe je hier aan en outdoor wastafel, ik denk dat zie ’s winters
wel binnen zetten, of gewoon niet gebruiken. Bij het ontbijt ontmoette ik nog
en Japanse ze werkte hier bij een toeristenorganisatie. De lucht vanmorgen was
zwaar bewolkt toch na het ontbijt op
pad, nog steeds over een gravel en keienweg door een prachtige kloof. Na een
uurtje begon het te regenen, hard genoeg om mijn regenpak en overschoenen aan
te trekken. Bij Aral gestopt om even wat te eten, uit mijn eigen voorraad. Hier
vloeit de rivier Kökömeren samen met de Jumgal, samen stromen ze naar het
zuiden, ik volg nu de Jumgal stroomopwaarts richting Chaek. Rivier stromen
meestal heuvel af, ik ga dus nu heuvel op.
Na Aral wordt de weg wel een stuk
beter hij is verhard of beter gezegd verhard geweest, soms is dat nog goed te
merken, soms helemaal niet meer. Mijn fiets, mijn broek en mijn overschoenen
zien er niet meer uit vanwege de modder, maar dat komt wel weer goed. In Chaek
aangekomen zie ik meteen een bord hangen : “Hotel of Tourists”. Een oudere man begroet me verder is er nog
een jongere vrouw en een stuk of wat kleine kinderen. In Nederland zou dit
nooit een hotel kunnen zijn en zou de kinderbescherming er aan te pas komen
omdat het geen gepast onderdak is voor kleine kinderen en de dierenbescherming
voor de staat en de afmetingen van het kippenhok. , maar ik en zij zijn er
tevreden mee. Nog steeds altijd vriendelijke mensen. Ik krijg op mijnkamertje
meteen een pot thee, een mand brood en wat jammetjes dus dat zit wel goed. Ik
blijf hier twee nachten, er is zelfs een internetcafé waar ik hoop dit verslag
en dat van de vorige dagen inclusief de foto’s te kunnen uploaden.
Maandag 2 juni Chaek, rustdag
Prima geslapen en gegeten. Als ontbijt grote kom met rijstepap een bakje
met kefir, een soort yoghurt. Dat krijg je hier wel vaker, een schepje van de
jammetjes erdoor en het is lekker. Vers brood erbij en natuurlijk thee. Na het
ontbijt naar het internetcafé, dat blijkt gesloten te zijn en gaat pas om elf
uur open. Nog even geld gewisseld, dat is ook een avontuur, overal balies en
rijtjes, mensen die op bankjes zitten te wachten, waar moet je zijn? Ik wapper
met een paar Eurobiljetten en er wordt me netjes de weg gewezen. Toen Ik weer
richting mijn hotel wilde fietsen, bemerkte ik een vrouw met fiets aan de
overkant. Het gezicht herkende ik wel, want het bleek Heike Pirngruber te zijn,
een duitse vrouw die al een jaar onderweg naar het oosten en die regelmatig op
internetfora berichten achterlaat van haar reis. Ik riep “Hallo Heike”.
Ze was
enigszins verrast want dit was de tweede keer deze week dat haar zoiets
overkwam, ze zou toch maar eens wat minder berichten achterlaten. Zij was ook
op zoek naar het internetcafé, maar we hebben eerst maar eens thee gedronken.
Ze vertelde prachtige verhalen over haar reis. Daarna naar het internetcafé
helaas pakte de PC geen Docx formats, de foto’s t/m 2 juni kon ik gelukkig wel
uploaden. ’s Avonds zou de voorhoede van de Wereldfietsgroep zich melden en om
ca. 20.30 vielen Jan en Harry uit Reusel binnen, kletsnat want het had de hele
dag geregend. De rest van de groep bleef in Aral om daar te overnachten. Ik had
’s middags met Heike mijn plannen met de groep besproken en zij had op twee
punten ernstige twijfels. Met zo’n groep ben je in een keer je vrijheid kwijt
en de gekozen route zou vanwege het weer wel eens heel lastig kunnen worden.
Dus ik ook twijfelen en vervolgens
besloot ik om maar niet met de groep mee te gaan.
Dinsdag 3 juni Jumgal
’s Morgens stond de groep voor de deur van het hotel, mijn eerste (en
enige) indruk was dat het een stel heel leuke mensen waren. Dus weer twijfelen.
Ik ben toch maar met hun vertrokken. Na ca. 15 km bij de afslag naar een
bergpad, werd de groep aangehouden door een Kirgiez die duidelijk maken dat er
ongeveer 30cm sneeuw op de weg zou liggen naar Son Kul, dat verbaasde mij
niets, het had de vorige dagen in Chaek bijna voortdurend geregend, dat zou
1000 meter hoger zeker sneeuw zijn. Nu ben ik niet van de risico’s of even
proberen ik heb bijna 20 jaar verteld hoe je door het nemen van risico’s in de
problemen kunt komen, dus ik heb afscheid genomen en gekozen voor plan B, een
lagere route. Jammer van het gezelschap van een leuke groep, maar ik had wel
meteen het gevoel dat ik mijn vrijheid weer terug had.
De laatste 4 jaar heb ik
in totaal meer dan 6 maanden alleen gefietst en gestopt als ik iets wilde
drinken, een praatje wilde maken, een foto nemen, moe was en ga zo nog maar
even door.
Alleen verder dus en op weg naar Kizart pas op 2664 meter. De route was
prachtig, in en mooi dal langzaam
omhoog, bij een yurtenkamp werd ik
uitgenodigd om kümüs te drinken (paardenmelk). Wat ze erdoor doen weet ik niet
maar het smaakt als te zure karnemelk. Onderweg kom je prachtige mensen tegen
oude baasjes met het typische hoedje en mooie grijze sikjes. Bij elke yurt is
een afgezet stuk waar mest wordt opgevangen en vervolgens gedroogd om als mest
te kunnen gebruiken. In Jumgal in een
homestay terecht gekomen, deze viel tegen, het eten was goed, maar de mensen
niet eht hartelijk en ik sliep in een apart steenkoud gebouw.
Woensdag 4 juni naar Tuz
Eerst nog de pas over langs veel yurts, na de pas werd duidelijk hoeveel
kuddes er eigenlijk rondlopen, het dal werd breder en overal tegen de hellingen
zag je kuddes paarden en schapen. De pas was niet veel bijzonders, een monument
en een paar wagons waar wat spullen werden verkocht. Na een mooie afdaling,
richting Tuz gefietst waar zoutcaves zijn met een sanatorium Toch maar niet
ijnhet sanatorium blijven overnachten. Ik kreeg een cabin aangeboden voor 800
Som, de plastic hoezen zaten nog om de matrassen en overal waren nog werklui
bezig met het afwerken van de accommodatie, geen douche, geen water. Weer wat
afgedaald en mijn tentje opgezet.
Donderdag 5 juni naar Kochkor.
Wakker geworden door de kou en er zat ’s morgens ijs op mijn tent. Ik zat
nog steeds boven de 2000 meter, rustig mijn ontbijtje gemaakt en toen ik net
mijn tentje had ongebroken begon het te regenen.Gelukkig niet lang. Bij de
hoofdweg nog wat gegeten in een oergezellig restaurant. Daarna door naar
Kochkor. Ik zit nu in homestay en ben net een Hongkong chinees tetgen gekomen
die met een taxi naar Son Kul wil. Misschien deel ik deel taxi wel met hem en ga
ik morgen een uitstapje maken.
Grtz Gerrit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten