BicycleTracks

September / oktober 2023 Fietsreis Vietnam Laos en (niet naar) Cambodja

Vrijdag 29 september

De heenreis

Door Annemieke naar Schiphol gebracht. Normaal drinken we samen na het inchecken nog iets, maar de enorme rij maakt het niet aantrekkelijk om op mij te wachten. Dus een dikke zoen goed voor 6 weken.

Na wat heen- en weer geschuif tussen verschillende balies op Schiphol had ik mijn fiets betaald en al mijn bagage doorgelabeld naar Hanoi.

Mijn vluchtschema is een drietrapsraket.

In 3 uur naar Istanbul, daar 4 uur wachten, vervolgens 10 uur vliegen naar Ho Chi Minh stad (Saigon). Weer 2 uur wachten voor de vlucht van 2 uur naar Hanoi. Daar kom ik dan om zaterdagavond 21.00 lokale tijd aan.

Trap 1 Amsterdam - Istanbul

Ik bleek naast een soort Tom Waes te zitten, maar dan eentje zonder redactie, regisseur en cameraman. Hij was op weg naar Madagaskar. Voor de rest denk ik dat hij in bijna alle landen van de wereld is geweest. Hij schoot in ieder geval goed op. We hadden elkaar heel wat te vertellen.

Trap 2 Istanbul - Ho Chi Minh city

( vroeger Saigon) Hier helaas weinig aanspraak, maar op zich was dat prima. De bedoeling is natuurlijk op zo’n nachtvlucht dat je wat slaap probeert te pakken. Eerst nog een warme maaltijd en dan achterover. Nekkussentje, masker en oorproppen, dan lukt het wel. Aan het einde van de middag land je dan in Saigon. Ik had maar twee uur voor de overstap voor de vlucht naar Hanoi. Ik bleek toch mijn bagage te moeten ophalen , ondanks het feit dat het op Schiphol was doorgelabeld. De immigratie ging lekker vlot. Mijn bagage inclusief fiets lag op al de band. Daarna 500m naar de “Domestic flights” terminal en inchecken voor mijn vlucht naar Hanoi. Geen tijd om geld te wisselen en om een simcard te kopen. Want voor het hele circus heb ik iets meer dan één uur. Gelukkig heb ik mijn fiets in een kleine doos verpakt. Hij past precies door de twee scanners. Mijn gereserveerde hotel in Hanoi meldde zich op de Whatsapp of alles volgens plan verliep. Dan konden ze de taxichauffeur informeren. Al met al wordt je hier dan toch weer vrolijk van, want er kan natuurlijk van alles misgaan.

Trap 3 Ho Chi Minhstad - Hanoi

Warme maaltijd nummer 3 tijdens de vlucht van nog geen 2 uur. Maar wel met afstand de lekkerste. Mijn bagage keurig op de band. De chauffeur staat klaar en voor nog geen $20,- ben ik in mijn hotel. Dezelfde kamer als 5 jaar geleden. Morgen een simcard regelen, geld wisselen en mijn fiets in elkaar zetten.

Zondag 1 oktober 2023

Na een ruim 24 uur reizen met drie vluchten, mijn eerste acclimatisering dag in Hanoi. Fiets in elkaar gezet, geld wisselen (ben nu multi miljonair) en een simcard regelen. Hanoi weer verkend. Er bleek een herfstfestival te zijn. Morgen nog een dagje passagieren en dinsdag ga ik op (fiets)pad.

Maandag 2 oktober

Wat heb je meegemaakt? Vandaag niet zoveel. Een beetje geluierd. Naar mijn favoriete coffee restaurant gegaan waar vandaan je een mooi uitzicht hebt over een levendig kruispunt. Ben bewust niet langs alle bijzienswaardigheden want ik heb het idee, dat ik dat in 2018 al heb gedaan. Ik zou ook niet weten, wat ik nog wil zien. Vandaag nog wat geld gewisseld, want ik weet niet of dat de komende dagen zo gemakkelijk gaat. Morgen ga ik dan (eindelijk) fietsen. Ben heel erg benieuwd hoe het gaat. Ik heb voor morgen geen echt doel. Er zijn overal wel hotelletjes te vinden. Eerst maar eens kijken hoe het gaat. Het is hier behoorlijk warm en dat kan wel van invloed zijn.

Morgen weet ik meer,

Dinsdag 3 oktober naar Te Tieu

Mijn eerste fietsdag. Dat het warm zou worden wist ik, maar dit werd toch wel een bloedheet ritje. Boven in de 30 en regelmatig boven de 40 graden. Dus niet teveel kilometers, rustig aan en regelmatig stoppen.

Bij het meer in het centrum waren nog de laatste bejaarden bezig met hun ochtendgymnastiek. De meesten beginnen al voor 06.00 uur.

Om Hanoi uit te komen was “go with the flow” tussen honderden brommertjes.

Het is prachtig om te zien hoe in al die hectiek iedereen elkaar de ruimte gunt. Er wordt niet gescholden en het gaat altijd goed.

Bij een tentje waar ik wat dronk, mijn familiefoto’s laten zien. Altijd goed voor een “handen en voeten” gesprek. Met een natte vinger de leeftijden op een plastic tafeltje getekend en zo wordt er gecommuniceerd.

Bij een dorp verderop stond een bont versierde tent op de stoep en net niet op straat. Er werd een bruiloft gevierd. Ik vroeg of ik een foto mocht maken en natuurlijk was dat geen probleem. Ik werd zelfs uitgenodigd, maar dat heb ik maar even afgeslagen.

Rond 16.00 uur heb ik mijn luttele 50km er op zitten. Als dat zo doorgaat weet ik nu al dat ik mijn plannen moet wijzigen. Ik kreeg trouwens vandaag mijn eVisa voor Cambodja gemaild, dus die heb ik dan ook maar vast.

In het hotel moet ik extra betalen, vanwege mijn vroege aankomst… Ik had op de Google reviews gelezen dat dat in dit hotel gebruikelijk is. Heb nog willen vragen of ik dan korting krijg als ik vroeg vertrek. Maar aangezien alles via Google translate gaat, heb ik daar maar vanaf gezien. Na een verfrissende douche een restaurantje opgezocht. Zelfs met Google translate kwam ik er niet uit. Uiteindelijk werd het een bord noedels met gelukkig veel groente, maar ook met flink wat reepjes ongelooflijk taai vlees. Het zou me niet verbazen als ik hond heb zitten eten.

Morgen gaan we weer op pad en ik bekijk onderweg wel wat mijn dagdoel wordt.

Donderdag 5 oktober

Gisteren bij het opstaan voelde ik me nog geen 50%. Kokhalzen boven de wastafel. Het voelde in ieder geval niet goed en zeker niet goed genoeg om te gaan fietsen. Dus maar in het Nga Ngi gebleven. Zo heet een motel hier. Ze hebben een vaste prijs voor de nacht maar dan moet je wel laat komen en vroeg wegwezen. Voor vroeg komen wordt extra gerekend. De receptionist kwam nog wat bevroren yoghurt brengen, erg aardig. ‘s Middags voelde ik me wel weer zodanig opgeknapt dat ik wat crackers en nog meer yoghurt heb gehaald. ‘s Avonds een bordje gebakken rijst met ei. Daar kan niet veel mee misgaan…. Je hebt hier voor echt alles je vertaalapp nodig, ze spreken nog geen twee woorden Engels. Ik zat vandaag op de Ho Chi Minh trail, dat was een belangrijke aanvoerroute van de Vietcong en nog denk ik, want er scheuren mij voortdurend vrachtwagens en bussen voorbij. Vandaag vroeg gestopt want het is echt zinderend heet. Ook meteen maar mijn plan eens aangepast. Morgen fiets ik naar Ninh Binh. Dat is ook een grote toeristisch attractie. Ik ben daar 5 jaar geleden ook al geweest. Ga van daaruit proberen met de bus naar Hué te komen. Want fietsen door de bergen met deze hitte lijkt me niet gezond. Het is al vroeg 35 graden en al heel snel boven de 40.

6 oktober 2023

Mijn guesthouse van gisteravond was toch wel iets bijzonders. Op de eerste plaats zou ik er niet mogen overnachten en werd ik “heengezonden”. Dat was mij kort daarvoor ook al gebeurd, nadat mij gevraagd werd uit welk land ik kwam. Misschien toch wat Covid-angst? Toen ik om de reden vroeg, draaide de eigenaar bij en kon ik toch blijven. Het was een krakkemikkig guesthouse met een matras van 3 cm op een plank. De eigenaar kwam wat reukwater spuiten op de matras. Ik had al besloten om op mijn eigen luchtbedje te slapen. Die is tenminste comfortabel én schoon. ‘s Avonds nog een restaurant opgezocht en voor €2,- een prima maaltijd gekregen. Vanmorgen weer op pad, het blijft snikheet. Een paar keer gestopt. Een keer bij een winkeltje waar de man voor een baby zorgde, buiten liep hij het jongetje te wiegen en binnen was hij tegen het ventje aan het gillen, niet normaal meer. Een keer gratis ijsthee en ook weer ergens moesten er selfies worden gemaakt. Om 11.00 gingen de scholen uit en kreeg ik een hele escorte achter mij aan. Vlak voor Ninh Ninh werd ik nog getrakteerd op een forse regenbui op nog geen twee kilometer van mijn homestay.

Ik slaap in een prachtig homestay. Met zwembad etc. Eerst even gedoucht en daarna Vietnamese loempia’s gegeten. Ik vraag me af of die Vietnamezen die in Nederland loempia’s verkopen ooit wel eens in Vietnam zijn geweest. Deze zijn echt lekker. Geen bladerdeeg en een hele lekkere vulling.

Ik blijf hier 3 nachten, een beetje vakantie vieren en een busticket regelen naar Hué. Dan sla ik een heel stuk over. Maar ik schaam mij tegenwoordig nergens meer voor.

7 oktober 2023

Gisteren na een duikje in het zwembad en een geweldig lekkere maaltijd prima geslapen. Vanmorgen naar de Bai Dinh pagode geweest. Het zou het grootste tempelcomplex van Azië moeten zijn. Het is in ieder geval zo groot dat je met een electrisch busje de ene naar de andere pagode wordt gebracht. Het is in ieder geval indrukwekkend mooi. Ik moet er iets meer over lezen. De vergulde boeddha’s zijn enorm. Mensen zitten devoot te bidden en gaan ook zichtbaar met hun offers op de foto. Het valt me wel op dat boeddha gek ik is op cola…

8 oktober

Het gebied Nihn Bihn wordt ook wel eens “Dry Halong Bay” genoemd vanwege zijn suikerbroodachtige karstbergen met heel veel grotten. Vijf jaar geleden was ik hier ook al eens. Vandaag maar eens op de fiets gaan rondkijken. Het blijft een prachtig gebied. Dé toeristentrekker is wel een trip in een bootje langs al die bergen. Ik heb nog even getwijfeld of ik het zou doen, maar heb het toch maar gelaten. Er zijn twee toeristen gebieden en ik zit er eigenlijk net buiten. Het dichtstbijzijnde is 8km verwijderd, het andere 20km. Daar stap ik morgen in een bus naar Hué, halverwege Vietnam. Eigenlijk zit ik in een “verkeerde” homestay. Ik heb 5 jaar geleden in Mountain Side homestay gezeten en nu bleek ik geboekt te hebben bij Mountain View homestay! Ik hen er echter geen spijt van. Ik zit net buiten het toeristisch gebied het eten is hier meer dan voortreffelijk en de kamers ook. Alhoewel vannacht was er wel een dingetje: Ik werd om een uur of twee wakker van een apart geluid. Kon het niet thuis brengen. De knop van het licht zit (niet echt handig) bij de deur. Dus ik mijn bed uit, licht aan. Bleken er twee vleermuisjes boven mijn bed te fladderen. Snel de plafondventilator aangezet en eentje kreeg een dreun van een blad en kwam naast mijn bed terecht, met een handdoek heb ik hem buiten gezet. Waar de andere is gebleven geen idee.

Verder met mijn fietstochtje. Een beetje rond gefietst langs mijn “oude” homestay” geen spijt het gebied is een stuk drukker geworden. In het dorpje nog een sapje gedronken. De bestelling werd opgenomen door een jongen van een jaar of tien in perfect engels. Ik vroeg of hij dat hier op school had geleerd. “Nee, in Hanoi” Ga je morgen dan weer terug naar Hanoi? “Nee, ik ben klaar in Hanoi”. Hij haalde een klankschaal/trommel tevoorschijn en ging er op spelen. Ik mocht het van zijn moeder filmen. Ik liet hem nog even filmpjes zien van onze musicerende kleinkinderen. “Ik speel ook nog drums en piano” Gevalletje hoogbegaafd dus. Maar wel grappig. Bij een oude tempel bleek je een kort vaartochtje te kunnen boeken. Dat heb ik maar eens gedaan. Ik zat alleen in het schuitje dat geroeid werd door een vrouw die minstens zo oud was als ik. Het leuke was dat ik wat vogels kon spotten onderweg.

‘s Avonds in de homestay met een Duits stel gegeten. Het eten was weer perfect. Het Duitse stel is aan het backpacken door zuid oost Azië. De baas van de homestay kwam twee flesje rijstwijn brengen waar toch wel een heel flink alcoholpercentage in zat. Al met al een leuk besteedde dag.

9 oktober 2023 naar Hué

Gisteravond met de bus vanuit Nihn Binh naar Hué vertrokken. Dat is bijna 600km bussen. Luxe bus met een “eigen” cabineachtig bedje, inclusief kussen en dekentje. Ik blijk redelijk goed te hebben geslapen. Aangekomen in Hué zaten er nog maar een paar passagiers in de bus. Er zat ook nog een “fietsstel” uit Zuid Afrika bij. De fiets van het meisje was door de bemanning van de bus flink gedemonteerd.

Later hoorde ik van dat mijn fiets eerst op het dak had gelegen en daarna naar beneden onder in de bus was verplaatst. Blij dat ik zelf de trappers er af had gehaald en het stuur een kwart slag heb gedraaid. Alles is gelukkig heel overgekomen.

Eerst naar mijn hotel. 07.00 was toch nog te vroeg, want alles was er nog donker. Inmiddels was het fors gaan regenen. In een cafeetje de bui uitgezeten en een uurtje later kon ik gelukkig vroeg inchecken. Daarna naar het vroegere paleis van de Vietnamese vorsten, want Hué was ooit de hoofdstad van Vietnam. Nog even de markthal door en daar wat gegeten. Terug naar mijn hotel en in een franse patisserie koffie en gebak gegeten ter gelegenheid van de verjaardag van mijn schoonzoon.

Morgen 70 km naar het zuiden tot vlak voor de Hai Van pas. Als ik mij goed voel en het is redelijk weer dan fiets ik die pas. Alternatief is busvervoer. Je mag namelijk op een fiets of motor niet door de tunnel over de hoofdweg.

11 oktober

Het begon nat vanmorgen met een miezeig regentje. Gelukkig werd het na een uur droog. Over de route kan ik simpel zijn: De Asian Highway Nr 1. Gewoon 60km rechtdoor tot vlak voor een pas (of tunnel) rechtsaf om bij mijn homestay te komen. Onderweg wat stops gemaakt. Lekkere lunch, uitzoeken met de “aanwijs” methode. Werkt altijd. Het is opvallend hoeveel stokerijen er langs de weg staan. Slaap nu in “Homee” homestay. Bijzondere homestay/camping. Ligt helemaal achteraf. Geen eten, wordt gehaald. Vrij primitieve douche en zeker twee keer zo duur als mijn hotel van afgelopen nacht…

12 oktober

Soms zit het mee en soms zit het tegen. De homestay gisteren was nog niet wat ik van een homestay verwacht. Meestal overnacht je bij een familie met lekker lokaal eten. Dit was meer een camping met een paar huisjes. Ik sliep in de meest luxe en daar betaal je dan ook voor. Meer voor 1 nacht dan voor 2 nachten in het prima hotel waar ik nu zit. Ik had ook nog een “upgrade” genomen met een “private bathroom”. Dat bleek alleen een soort van deurloze nis te zijn te bereiken via balkon… De kamer zelf was opgetrokken uit, ik denk, oude winkelruiten. Wel weer 360 graden zicht. De airco en de fan deden het prima. Op 200m nog een spoorlijn met zo af en toe een trein met veel herrie. Voor het toilet moest je 100 m lopen tegenover het centrumgebouw. Het complex een flink stuk voorbij het einde van de weg. Ik moest door een riviertje om er te komen. Het eten. Er was een ruime keuze uit pizza’s. Maar die moesten dan wel gehaald worden. Vannacht en vanmorgen regende het voortdurend. Ik had gisteren mijn natte kleding gewassen. Helaas was nog niets goed droog. Dus mijn spullen maar nat aangetrokken, ik voorzag toch al dat het nog natter zou worden. De doorwaadbare plaats was nu een echte rivier geworden. Tot een flink stuk boven mijn assen erdoor. Een mogelijkheid om in Da Nang te komen is het volgen van een bergpas, maar dit zou een wolkenrit worden. De wolken hingen al heel laag rond de heuvels en het regende ook nog flink. Mogelijkheid twee is door een tunnel (van 10km lang) maar daar mag je met een fiets en/of een bromfiets niet door. De Vietnamezen hebben daar iets op bedacht. Er rijden voortdurend pick-up’s en bussen door de tunnel. En dat voor €0,75.

Na de tunnel kwam ik kletsnat aan in mijn hotel. Toen ik in de lift stapte hoorde ik mijn fietssleutel vallen. Meteen zoeken. Ook niet onder in de liftschacht die speciaal voor mij werd open gemaakt. Ik was op mijn eerste fietsdag ook al mijn sleutel kwijt geraakt en dit was mijn reserve….Gelukkig is er op 50 meter een smederij en die hadden binnen een minuut mijn slot doorgeslepen. Hopelijk morgen wat meer geluk.

14 oktober Hoi An vv

Vandaag met een taxi heen en weer geweest naar Hoi An. Het weer viel eigenlijk wel mee, op een paar fikse buien na dan. Hoi An is een oud havenstadje, waar onder andere de VOC schepen aanlegden. Nu is het vooral een toeristentrekpleister. Het hangt vol met lampions en als je goed op let kun je zien dat alle souvenirwinkeltjes, restaurants etc., etc. in toch nog redelijk authentieke gebouwen zijn ondergebracht. Daarna nog even gaan kijken bij een oploopje hier schuin aan de overkant. Er bleek volop met netten te worden gevist. Grappig om te zien. Morgen mijn spullen in orde maken voor de busreis aanstaande maandag naar Laos. Daar stap ik dan eindelijk weer eens op de fiets….

16 oktober Dha Nang

Gisteren (zondag) een beetje rond gefietst in Da Nang en meteen kopietjes laten maken van mijn visum voor Cambodja. Dat had ik per mail ontvangen. Het is een lastig gevalletje om bij een printshop uit te leggen, dat je van een mail een print wil maken. Maar het is gelukt. Gebeurd daar vast vaker, want er hing een emailadres naast de kassa.

Verder was het natuurlijk ook vooral pestweer.

Maandag 16 oktober naar Xeno, Laos.

Om 07.15 zou ik opgehaald worden en inderdaad precies op tijd reed er een taxi voor om mij naar de verzamelplaats voor de bus naar Laos te brengen. De wachtruimte was maar een gammele bedoening. Het duurde even voor de bus vertrok maar alles ging redelijk op tijd. Onderweg werd er wel 20x gestopt vooral om goederen op te laden. Alles kon natuurlijk prima op het dak. Onderweg 2 stops om te eten. In de bus mag je je schoenen niet aan. Je krijgt een plastic zakje waar je ze in doet. Bij de stops werd er een grote mand met slippers buiten gezet en zo kan je dan op slippertjes het restaurant in. Het eten was erg lekker. Je zit met een man of acht aan tafel en iedereen neemt wat. Een hele sociale happening.

Inmiddels kwam ik door een behoorlijk bergachtig terrein en ik ben blij dat ik in de bus zat in plaats van op de fiets. Een paar kilometer voor de grens stapte er een vrouw in waar je je Dongen voor Kippen kon wisselen en ze verkocht ook nog simkaarten voor Laos.

Aan de grens is het altijd een gepuzzel. De buitenlanders werden door de chauffeurs een kant op gestuurd en dan moest je het maar uitzoeken. Vietnam uit (met stempel) was zo gebeurd. Dan verder lopen en ontdekken waar de emigratie zit voor Laos. Er stond een enorm lange rij. Op een bepaald moment ging er een deurtje open en twee geüniformeerde mannen wenkten mij. Zo’n oude man wilden ze wel even een voorrangsbehandeling geven. Dus ik was snel klaar. Nog twee controles en ik kon opzoek naar de bus, want die was inmiddels ook doorgereden. Ik bleek als eerste door alle controles te zijn gekomen.

In Xeno aangekomen werd mijn fiets van het dak afgehaald, snel in elkaar gezet en naar het hotel dat schuin tegenover de bushalte ligt. Deze 455km ben ik aardig doorgekomen, de volgende (ook precies) 455 hoop ik lekker te kunnen fietsen en dan zit ik zomaar in Cambodja.

Woensdag 18 oktober Fietsellende

Even geen leuke verhalen. Ik heb eergisteren na de busrit mijn pedaal niet goed gemonteerd. Hij zit scheef. Uiteindelijk maak je dan de schroefdraden van pedaal en crank kapot. Misschien zijn ze al kapot. Ik heb er gisteren 70km mee gereden. Ga nu terug richting Savanakhet. Daar kan ik de Mekong oversteken naar Thailand. Dat is iets van 80km. In Laos zit de dichtstbijzijnde fietsenmaker 450km verderop…. 🤞🏻

Donderdag 19 oktober naar Savannaket

Vanmorgen op pad richting Savannaket. De hele voorafgaande avond bezig geweest met informatie zoeken in Facebookgroepen en dergelijke. Na 20 minuten fietsen bij het eerste werkplaatsje gestopt. De monteur wist mijn pedaal er af te krijgen en er weer op. Het voelde goed. Toch richting Pakse, maar na 10 minuten begon mijn pedaal weer te fladdere. Omgedraaid, weer bij een werkplaats gestopt en die zag al snel dat de draad al behoorlijk kapot was. Bij die werkplaats was iemand die wat engels sprak en die legde mij uit hoe ik met lokaal vervoer in Savannaket kan komen. Binnen een half uur stopte er een pick-up met wat banken en ik was onderweg. In Savannakhet op weg naar de grens met Thailand, want daar (in Thailand) zou een goede fietsenzaak zijn. Bij het eerste stoplicht lag mijn pedaal er af en was ik in feite klaar….

Er kwamen direct een paar man en een meisje naar mij toe. Het meisje sprak goed engels. Ze wisten wel een goede fietsenzaak in het centrum. Ze hadden ook nog een pick-up wagentje, dus ik naar de fietsenzaak. Die keek eens naar mijn fiets en ik werd meteen doorverwezen naar een werkplaatsje aan de overkant. Om het toch al lange verhaal niet nog langer te maken. Er werd gelast, geboord en geslepen en ik mag hopen dat de constructie stand houdt. Morgen neem ik de bus naar Pakse, dan zit ik al aardig dicht bij Cambodja en dan zie ik wel weer verder.

Vrijdag 20 oktober Pakse

Vandaag om 05.30 opgestaan, om 06.00 moest ik op het busstation zijn om naar Pakse te “bussen”. De helft van de stoelen was er uit gehaald en de achterste helft van de bus was gevuld met uien en knoflook en dat was met mijn ogen dicht ook wel te merken. Op het dak lag ook een flinke lading, gelukkig paste mijn fiets er nog bij. De “de bemanning” bestond uit 4 jonge gasten, waarvan er twee toch wel heel verliefd richting elkaar keken. Bijzonder.

De rit van ongeveer 250km verliep probleemloos. Wel bijzonder om voor de derde keer langs een hotel waar ik “gestrand” ben te komen. In Pakse 4km naar mijn hotel gefietst. Even tot rust komen, morgen een lokaal fietsritje, ook om er achter te komen of mijn pedaal het houdt. En dan ga ik zaterdag richting Cambodja. Ik begin al voorzichtig richting 11 november te plannen (mijn terugvlucht vanuit Bangkok, Thailand) Alles is toch wel afhankelijk van hoe mijn fiets het houdt. Lokaal vervoer regelen is hier toch vrij simpel, dus ik denk dat het wel goed komt. Mijn plan nu is in ieder geval proberen Phnompenh te bereiken en het liefst nog Siem Reap. Van een van die twee plaatsen wil ik dan vliegen naar Bangkok. En daar het liefst niet langer dan een of twee nachten blijven.

We gaan het zien!

Zondag 22 oktober Vientiane

Afgelopen vrijdag een kilometer of 15 gefietst in Pakse. Mijn pedaal begon zodanig te “fladderen”, dat ik besloten heb om met de bus naar Vientiane te gaan en naar een professionele fietsenzaak te gaan, die hopelijk Shimano onderdelen hebben. Een busticket is gemakkelijk geregeld in het guesthouse. Op het guesthouse is werkelijk niets aan te merken. Ze zijn zeldzaam vriendelijk. Dus zaterdag avond de bus in voor een rit van ruim 650km naar Vientiane. Zelfs de bus kreeg onderweg pech in de vorm van een lekke band, dat zorgde weer voor oponthoud. Vanaf het busstation naar mijn guesthouse was het nog ruim 10km fietsen. Na 1 km brak mijn pedaal af. Het werd dus een tuktuk om naar het guesthouse te komen. In Vientiane meteen op (voet)pad gegaan om naar een fietsenzaak te gaan. Echter deze bestond niet meer… Vlak bij deze zaak is dé Shimano dealer van Laos. Daar heb ik nu mijn hoop op gevestigd. Kan hij gerepareerd worden, dan ga ik weer terug naar Pakse om door te fietsen naar Cambodja. Lukt goed repareren niet, dan wordt het vliegtickets boeken en ben ik aan het einde van de week weer thuis…..

Maandag 23 oktober Vientiane

Vanmorgen stond ik om 08.30 bij de fietsenzaak in de winkel. Ik trof er een franse monteur. Dat was gemakkellijk hij sprak ook nog aardig engels. Om een lang verhaal kort te maken. Een crankset met een juiste voortandwiel (of eentje waar de mijne op paste) was er niet. Er kon nog wel iets geïmproviseerd worden met een set met minder tanden. Maar ik vind dat er al meer dan genoeg geïmproviseerd is.

Ze hadden wel een fietsdoos voor me, met ergens “Waterloo” als opschrift. Met een tuktuk terug naar mijn hotel. Tickets gaan boeken voor de vluchten en een hotelovernachting in Bangkok.

Vanmiddag nog even naar een klein museum hier om de hoek geweest. Laos heeft de trieste reputatie om het meest gebombardeerde land ter wereld te zijn. Er lagen en liggen nog steeds heel veel mijnen. Veel ter grote van een kleine tennisbal. Het museum gaat over wat de gevolgen zijn en is onderdeel van een revalidatiecentrum.

Daarna nog even een bezoekje aan een tempel hier om de hoek.

Morgen naar Bangkok, woensdag naar Istanbul en donderdag naar Nederland.

Ik kijk toch wel met gemengde gevoelens terug op deze reis. Natuurlijk heb ik leuke en mooie dingen beleefd. Maar er zijn ook wel heel veel dingen niet goed gegaan…..

Zodra ik in Nederland ben zal ik nog één bericht plaatsen ter afsluiting. Voorlopig hoop ik maar dat de terugreis vlot verloopt….

Met een drietrapsraket naar huis.

Nadat ik met mijn niet te repareren fiets en een fietsdoos in mijn guesthouse in Vientiane door een tuktuk was afgeleverd, werd het plannen en boeken.

De enige maatschappij die vanaf Vientiane op Bangkok vliegt is Thai Airways en die vliegen alleen maar ‘s middags. Turkish airlines vertrekt vanaf Bangkok alleen maar ‘s morgens, dus dat wordt overnachten in Bangkok. Nu had ik sowieso al een terugreis geboekt en wist dat er een niet te duur hotel vlak bij de luchthaven met een goede transferservice. Dus dat werd hem. Het enige wat lastig bleek de aansluiting op Istanbul naar Amsterdam. Je komt tussen 14.00 en 15.00 aan vanuit Bangkok in Istanbul en dan zijn er op dezelfde dag nog twee aansluitende vluchten op Amsterdam. Alleen dat maakt het ticket twee keer zo duur als wanneer je ‘s morgens van Istanbul naar Amsterdam vliegt. En zo kwam ik op een terugreis van 3 dagen. In Istanbul was ik eerst nog van plan om op de luchthaven te blijven. Maar om daar van 14.00 uur tot de volgende dag 07.00 rond te hangen is ook niet alles. Dus in de buurt van het vliegveld ook maar een hotelletje geboekt. Voor nog geen €20,- heb je dan geen doorwaakte nacht.

Dinsdag 24 oktober Vientiane Bangkok

Ook weer met de tuktuk van mijn guesthouse naar het vliegveld. Bij het inchecken kon ik gelukkig mijn bagage door laten labelen naar Schiphol. Dus mijn fiets en mijn tas zie ik daar pas terug (als het goed is) Het is maar een uurtje vliegen naar Bangkok. Thai Airlines krijgt het voor elkaar om dan ook nog een maaltijd te serveren. Hoe is het mogelijk!

Op Bangkok kwam ik vlot door immigratie er wordt nergens naar gevraagd en voor mijn verblijf van nog geen 24 uur krijg ik een stempel voor 30 dagen.

Bij de aangegeven plek stond er een medewerkster van het hotel met een A4tje “Gerrit Heij” Daarna nog even wachten op het busje en naar het hotel. ‘s Avonds naar de nachtmarkt om wat te eten en dan vroeg naar bed. Om 04.00 gaat de wekker.

Woensdag 25 oktober Bangkok Istanbul

Om 04.30 staat er een busje voor het hotel en ik wordt met nog 7 gasten naar het vliegveld gebracht.

Ik kan kort zijn de vlucht van 10 uur verloopt vlot. Alleen bij de uitgang na de bagage pick-up geen chauffeur van het hotel. Nu wordt het toch wel even lastig want ik heb geen turkse simcard. En was ook niet van plan er eentje aan te schaffen. Ze vragen daar €43,- voor. Gelukkig is er nog een mogelijkheid om gratis een uurtje wifi te krijgen. Ik weet contact te leggen met het hotel en dan blijkt dat je naar een perron twee verdiepingen lager moet gaan. Ook dat is weer goed gekomen…

Donderdag 26 oktober Istanbul - Amsterdam

Om 03.30 gaat vandaag de wekker. Voor mijn “bioritme” is dat 07.30, dus een mooie tijd om op te staan. Deze keer staat het busje voor me klaar en met een klein half uurtje sta ik in de vertrekhal. Een instapkaart heb ik al, bagage heb ik niet. Alleen de security check en paspoortcontrole. Ik kan mijn Turkse Lira’s en nog wat Thaise Baths nog kwijt. “No commission” staat er op het bord. Denk wel een hele slechte koers. Maar ja, wat moet je er anders mee. Ik zit nog wel met 30.000 Laotiaanse kippen. Thuis maar in de vriezer leggen, denk ik. Tijdje wachten duurde toch langer dan verwacht want de vlucht had twee uur vertraging door technische problemen. Inmiddels weer thuis. Die is goed overgekomen en staat bij de fietsenmaker.