Zondag 31 maart
Na een vroeg ontbijtje in hostel Lalli Opa in Khiva, stap ik op de fiets naar het station.
Khiva heeft een spiksplinternieuw station. Sinds januari van dit jaar is Khiva direct verbonden met Bukhara. Voor die tijd moest je 20 km over de weg naar Urgench en daarna via Tashkent naar Bukhara een reis van meer dan 1000 km. Nu is de afstand maar 450km. In de brandschone wachtruimte worden de buitenlanders tussen de inboorlingen uitgepikt om een kopje koffie of thee te gebruiken in de VIP ruimte, een geweldig luxueuse ruimte die zo uit een sprookje van de 1001 nachten gehaald kan worden.
De trein vertrekt keurig op tijd, stopt bijna nergens, want er is ook niets. Dat is ook de reden dat ik met de trein ga. Vier dagen tegen de wind in boksen in een grote leegte trekt me niet. De deur in het compartiment dat aansluit op de volgende wagon sluit niet goed en mijn fiets die daar geparkeerd staat zit onder het stuifzand. Door het raam zie ik ook regelmatig hele wolken voorbij komen. Aan het eind van de middag kom ik aan in Kagan 15 km oost van Dushanbe. Nog een stukje fietsen en dan ben ik bij mijn hostel. ‘s Avonds nog even het centrum ingewandeld en gegeten met Stephan Marian een fietser uit Engeland die van oost naar west aan het fietsen is.
Maandag 1 april
In het hostel hoor ik vanuit de stad flink wat muziek, net of er iets gevierd wordt.
Het blijkt “Humorday” te zijn, de verjaardag van de Oezbeekse Tijl Uilenspiegel. Ovetal wordt gedanst en muziek gemaakt, heel veel mensen zijn prachtig verkleed. Ik wordt regelmatig uitgenodigd om mee te dansen. Echt een verrassing om dit mee te maken. ‘s Middags neemt de drukte wat af en kan ik ook wat van de moskeeën bekijken.
Dinsdag 2 april
In de ochtend nog een ronde gemaakt en de gevangenis bekeken waar de twee Engelse kolonels hebben vastgezeten. Zij probeerden de Khan van Bukhara voor hun karretje te spannen om een tegenwicht te vormen tegen de oprukkende Russen. Dat is niet gelukt. Ze zijn op een kwaaie dag onthoofd. Bukhara heeft een rijke historie.
Na een vroeg ontbijtje in hostel Lalli Opa in Khiva, stap ik op de fiets naar het station.
Khiva heeft een spiksplinternieuw station. Sinds januari van dit jaar is Khiva direct verbonden met Bukhara. Voor die tijd moest je 20 km over de weg naar Urgench en daarna via Tashkent naar Bukhara een reis van meer dan 1000 km. Nu is de afstand maar 450km. In de brandschone wachtruimte worden de buitenlanders tussen de inboorlingen uitgepikt om een kopje koffie of thee te gebruiken in de VIP ruimte, een geweldig luxueuse ruimte die zo uit een sprookje van de 1001 nachten gehaald kan worden.
Maandag 1 april
In het hostel hoor ik vanuit de stad flink wat muziek, net of er iets gevierd wordt.
Het blijkt “Humorday” te zijn, de verjaardag van de Oezbeekse Tijl Uilenspiegel. Ovetal wordt gedanst en muziek gemaakt, heel veel mensen zijn prachtig verkleed. Ik wordt regelmatig uitgenodigd om mee te dansen. Echt een verrassing om dit mee te maken. ‘s Middags neemt de drukte wat af en kan ik ook wat van de moskeeën bekijken.
Dinsdag 2 april
In de ochtend nog een ronde gemaakt en de gevangenis bekeken waar de twee Engelse kolonels hebben vastgezeten. Zij probeerden de Khan van Bukhara voor hun karretje te spannen om een tegenwicht te vormen tegen de oprukkende Russen. Dat is niet gelukt. Ze zijn op een kwaaie dag onthoofd. Bukhara heeft een rijke historie.
1 opmerking:
Ziet er spectaculair uit! Leuk om je te volgen. NOG VEEL fietsplezier! Groet, toos en theo
Een reactie posten