Na de zondagsmarkt in Bac Ha ben ik op maandag, met de bus naar Sapa vertrokken en voor één nachtje weer ingeboekt in het London Sapa hotel. Een gedeelte van mijn bagage had ik daar achtergelaten. Maandag laat in de ochtend met een “sleeper” bus naar Hanoi vertrokken en voor vijf achten ingeboekt in hotel Stella aan de rand van het oude centrum.
Op dinsdag mijn prio 1 eerst afgevinkt: Een doos om mijn fiets te verpakken voor de terugreis, piepschuim en plakband. Fietsen in Hanoi is wel echt iets aparts, toch lijkt het veel gevaarlijker dan het lijkt. Het gaat niet snel en iedereen geeft elkaar toch voldoende ruimte, je moet alleen niets onvoorspelbaars doen, zoals snel van rijbaan of rijrichting veranderen. Ik heb dan nog het voordeel dat ik overal overheen kan kijken en dat iedereen mij ziet. Je moet wel opletten op brommerrijders die maar een hand aan het stuur hebben. In hun andere hand hebben ze dan hun mobiel.
Mijn fietsdoos had ik vooraf al geregeld er zijn een paar goede fietsenmaker in Hanoi. Het is nog wel 6 km fietsen, maar dat blijkt dus goed te doen. Nu nog piepschuim, door het hotel wordt ik naar een straatje gestuurd waar ze dat plaat verkopen. Het mooie in dit soort landen is dat allerlei zaken geclusterd zijn. Zo heb je dus het piepschuimstraatje, maar ik ben ook door een straatje gekomen waar ze vrijwel alleen maar buddyseats voor brommertjes maken en verkochten. Een rol plakband had ik zo en de fietsenzaak had nog aardig wat beschermde schuim- en bubbelfolie bij de doos gedaan. Mijn dinsdag was weer goed besteed.
Woensdag heb ik het Vietnamese Luchtmacht museum bezocht. Ik moest en zou op dr foto met een van de bezoekende kleuterklassen. Zo’n grote grijze en behaarde man hadden ze misschien nog nooit gezien.
‘s Middags nog langs een vijver waar een stuk van een B-52 bommenwerper in is gedumpt.
In Hanoi is best wel veel te zien, zo ben ik nog langs het mausoleum geweest waar
Ho Chi Minh ligt opgebaard; de pagode op één paal; een waterpoppentheater, het monument bij het meet waar John McCain in is terecht gekomen toen hij bij een bombardementsvlucht is beschoten.
Hoogtepunt is wel de “trainstreet”, dat is een stukje spoor waar de trein vlak langs de huizen rijdt. Hij zou 2x per dag rijden. ‘s Middags om 15.00 en ‘s avonds om 19.30. Ik zat dus startklaar om 14.30, helaas deze trein bleek niet te rijden. Dus ‘s avonds terug en inderdaad keurig op tijd. Mooi gezicht, je moet ook echt niet je arm uitstrekken.
Vrijdags zijn De meeste musea gesloten, maar het Hanoi Hilton niet. Het Hanoi Hilton is de gevangenis waar voornamelijk gevangen genomen vliegers werden opgesloten. Het had niet zo’n beste reputatie. De reputatie van het gebouw was sowieso erg slecht, want de Fransen gebruikten het ook als gevangenis voor de Tweede Wereldoorlog en daarna en die waren zekerniet aardig voor de opstandelingen. had op Google Maps uitgezocht waar hij lag, ik had me daarbij gebaseerd op een paar reviews waarin verslag gedaan werd en er waren ook een stel foto’s bijgeplaatst. Het was ongeveer 15 kilometer fietsen, maar fietsen is leuk en zeker in Hanoi. Bij de gevangenis aangekomen, zag ik wel iets wat overduidelijk een gevangenis was. Dit bleek ook zo te zijn, maar deze was nog in gebruik een paar sukkels hadden dus een review geplaatst bij een echte gevangenis.... Dus weer 15 km terug. Het echte Hanoi Hilton
ligt vlak bij mijn hotel. De expositie was best interressant. De ene helft ging over hoe slecht de Vietnamezen behandelt werden door de Fransen en de andere helft toonde kerstdineetjes en volkeybalwedstrijden van de Amerikaanse gevangenen.
In het weekend worden er in Hanoi verschillende straten afgezet en vinden er allerlei culturele activiteit plaats. Heel veel spontaan. Bijvoorbeeld een groep neem een muziekbox mee en gaat dansen, zingen etc. Mast ook een hele rij schakers kom je tegen erg gezellig in ieder
geval. Het mooiste is wel de zuidzijde van het meer in de Franse wijk. Ook hier zijn de straten afgezet en kun je voor je kind een elektrische auto huren met afstandbediening. Het kindje zit in de auto, papa of mama loopt er achter met de afstandsbediening.
Ik heb me dus prima vermaakt de laatste dagen na mijn fietstocht. Het fietsen zelf in Vietnam is me ook uitstekend bevallen. Het eerste stuk door Laos was prachtig, maar door de slechte toestand van de wegen en de ruige bergen erg zwaar.
Nu naar huis en weer plannen maken.
Op dinsdag mijn prio 1 eerst afgevinkt: Een doos om mijn fiets te verpakken voor de terugreis, piepschuim en plakband. Fietsen in Hanoi is wel echt iets aparts, toch lijkt het veel gevaarlijker dan het lijkt. Het gaat niet snel en iedereen geeft elkaar toch voldoende ruimte, je moet alleen niets onvoorspelbaars doen, zoals snel van rijbaan of rijrichting veranderen. Ik heb dan nog het voordeel dat ik overal overheen kan kijken en dat iedereen mij ziet. Je moet wel opletten op brommerrijders die maar een hand aan het stuur hebben. In hun andere hand hebben ze dan hun mobiel.
Mijn fietsdoos had ik vooraf al geregeld er zijn een paar goede fietsenmaker in Hanoi. Het is nog wel 6 km fietsen, maar dat blijkt dus goed te doen. Nu nog piepschuim, door het hotel wordt ik naar een straatje gestuurd waar ze dat plaat verkopen. Het mooie in dit soort landen is dat allerlei zaken geclusterd zijn. Zo heb je dus het piepschuimstraatje, maar ik ben ook door een straatje gekomen waar ze vrijwel alleen maar buddyseats voor brommertjes maken en verkochten. Een rol plakband had ik zo en de fietsenzaak had nog aardig wat beschermde schuim- en bubbelfolie bij de doos gedaan. Mijn dinsdag was weer goed besteed.
Woensdag heb ik het Vietnamese Luchtmacht museum bezocht. Ik moest en zou op dr foto met een van de bezoekende kleuterklassen. Zo’n grote grijze en behaarde man hadden ze misschien nog nooit gezien.
‘s Middags nog langs een vijver waar een stuk van een B-52 bommenwerper in is gedumpt.
In Hanoi is best wel veel te zien, zo ben ik nog langs het mausoleum geweest waar
Ho Chi Minh ligt opgebaard; de pagode op één paal; een waterpoppentheater, het monument bij het meet waar John McCain in is terecht gekomen toen hij bij een bombardementsvlucht is beschoten.
Hoogtepunt is wel de “trainstreet”, dat is een stukje spoor waar de trein vlak langs de huizen rijdt. Hij zou 2x per dag rijden. ‘s Middags om 15.00 en ‘s avonds om 19.30. Ik zat dus startklaar om 14.30, helaas deze trein bleek niet te rijden. Dus ‘s avonds terug en inderdaad keurig op tijd. Mooi gezicht, je moet ook echt niet je arm uitstrekken.
Vrijdags zijn De meeste musea gesloten, maar het Hanoi Hilton niet. Het Hanoi Hilton is de gevangenis waar voornamelijk gevangen genomen vliegers werden opgesloten. Het had niet zo’n beste reputatie. De reputatie van het gebouw was sowieso erg slecht, want de Fransen gebruikten het ook als gevangenis voor de Tweede Wereldoorlog en daarna en die waren zekerniet aardig voor de opstandelingen. had op Google Maps uitgezocht waar hij lag, ik had me daarbij gebaseerd op een paar reviews waarin verslag gedaan werd en er waren ook een stel foto’s bijgeplaatst. Het was ongeveer 15 kilometer fietsen, maar fietsen is leuk en zeker in Hanoi. Bij de gevangenis aangekomen, zag ik wel iets wat overduidelijk een gevangenis was. Dit bleek ook zo te zijn, maar deze was nog in gebruik een paar sukkels hadden dus een review geplaatst bij een echte gevangenis.... Dus weer 15 km terug. Het echte Hanoi Hilton
ligt vlak bij mijn hotel. De expositie was best interressant. De ene helft ging over hoe slecht de Vietnamezen behandelt werden door de Fransen en de andere helft toonde kerstdineetjes en volkeybalwedstrijden van de Amerikaanse gevangenen.
In het weekend worden er in Hanoi verschillende straten afgezet en vinden er allerlei culturele activiteit plaats. Heel veel spontaan. Bijvoorbeeld een groep neem een muziekbox mee en gaat dansen, zingen etc. Mast ook een hele rij schakers kom je tegen erg gezellig in ieder
geval. Het mooiste is wel de zuidzijde van het meer in de Franse wijk. Ook hier zijn de straten afgezet en kun je voor je kind een elektrische auto huren met afstandbediening. Het kindje zit in de auto, papa of mama loopt er achter met de afstandsbediening.
Ik heb me dus prima vermaakt de laatste dagen na mijn fietstocht. Het fietsen zelf in Vietnam is me ook uitstekend bevallen. Het eerste stuk door Laos was prachtig, maar door de slechte toestand van de wegen en de ruige bergen erg zwaar.
Nu naar huis en weer plannen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten