Om 11.30 vertrekt de boot, maar vanaf 10.00 is er al volop bedrijvigheid. Een slowboat is een smalle maar lange boot er gaan zeker 100 passagiers mee. De stoelen zijn oude autobankjes, twee lange rijen. Voorin staan de bankjes met de rug naar buiten, want onder de vloer is het ruim voor de bagage. Ik heb stoel nr 3 en zit dus helemaal voorin. Dat is wel zo prettig, ik kan mijn benen goed kwijt en ik zit ver van het lawaai van de moter, want die zit achterin. Achterin is ook een barretje en een toilet, wat verrassend schoon blijft tijdens de tocht. Om 11.30 wordt er vertrokken. De meeste passagiers zijn backpackers, meestal jonge stellen, soms hele gezinnen. Ook zijn er een aantal Laotianen aan boord. Ik zit vlak bij een stel Engelsen, drie meiden en een jongen. Zodra we van wal zijn beginnen ze bier te drinken totdat de voorraad bier van de bar op is. Ik denk dat ze met gemak 4 liter per persoon op hebben. De Laotianen kijken met verbazing naar het gedrag en de rest van de passagiers met een kritische blik. Aan de andere kant van mij zit een Iers/Oostenrijks stel en aan de overkant een Zweeds/Amerikaans stel, gelukkig drinken zij niet en we kunnen gezellig kletsen. Af en toe legt de boot even aan om een paar lokale passagiers af te zetten, verder wordt er niet gestopt. De slowboat gaat volgens mij alleen maar slow als hij terugvaart. De stroming is zo sterk, dat de schipper voorin, voortdurend de rotsen, draaikolken en ondiepten in de gaten moet houden. Om 18.00 komen we aan in Pakbeng. Op de kade een hele verzameling mensen die kamers aanbieden. Pakbeng staat voor een groot gedeelte vol met guesthouses en restaurants. Alle boten stoppen in Pakbeng en je moet er wel overnachten. De meeste passagiers varen de volgende dag door naar Luang Prabang. Ik had via booking.com een kamer gereserveerd, zodat ik verzekerd ben van een redelijke kamer. Aangekomen blijkt het hotel overboekt te zijn, maar mij wordt een prima alternatief geboden in DP guesthouse ernaast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten