Van de Amerikanen had ik gisteren gehoord, dat het eerste stuk naar Mae Sariang redelijk te doen was, maar daarna zou het enorm steil worden. Reden voor mij om na 30 km maar eens uit te kijken naar een songthaew
. Dat is een flinke puck-up truck met een dakje en dakdrager, die met een frequentie van 30 minuten tussen de wat grotere plaatsen rijden. Aan het begin van mijn bergtraject mijzelf geposteerd bij een politiepost, die zijn er overigens aardig wat op deze weg, soms kijken ze zelfs op van hun mobiel. De baas wist te vertellen dat over 20 minuten er vervoer zou zijn en dat bleek ook prima te kloppen. Snel mijn fiets en mijn spullen bovenop en daar ging het. Ik heb geen moment spijt gehad, dat ik niet gefietst heb. Een zeldzaam steile slingerweg over ruim 80 km. Halverwege werd het voor mij nog overgeven, gelukkig had een meisje een plastic zakje voor mij, erg feestelijk zal het niet geweest zijn voor mij medepassagiers..... Na ruim twee uur geslinger in Mae Sariang aangekomen en een hotelletje opgezocht, die zijn hier genoeg. Mae Sariang is een beginnend toeristenplaatsje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten