Donderdag 2 april Kathmandu – Nepalchok
(o.g. Mangaltar Bazar) 80km
De kop is er af! Bij mij afscheid in het guesthouse kreeg
ik een ongetwijfeld traditioneel Nepalees kadootje. Een witte sjaal, moet we
vast geluk brengen.
Na een klim tot 1400 meter ging het gelukkig weer naar beneden, in een klein plaatsje kwam ik nog een processie tegen, met muziek, een meisje werd in een soort hangmat aan een paal rond gedragen. Ik heb nog iemand gevraagd wat het betekende, maar de man kwam ook niet verder dan: Ceremony.
Na nog 1 km kwam ik nog een Australische fietser tegen, hij was in Vietnam begonnen en dacht vandaag in Kathmandu te kunnen zijn, dat zou kunnen maar dan wel net voor middernacht.
Na 80 km in een guesthouse aangekomen, ik heb de indruk dat ik de eerste gast ben, want het is wel nieuw maar nog niet af, voor 6 Euro moet je niet teveel zeuren, ik slaap binnen kan douchen en dat is dan al heel wat.
Eerst een paar km over een weg die weg
opengebroken was, gelukkig viel het allemaal wel mee, daarna langs het
vliegveld en dan naar het oosten afbuigen. Na een paar grotere plaatsen werd
het gelukkig wat rustiger en na Dhulikel ging de weg flink omhoog, maar wat wil
je, je zit tenslotte in Nepal. Mooie landschappen met landbouwterrassen.
Onderweg trof ik een stel in de berm die van het uitzicht genoten, naast hun
een motor. Ik vraag altijd zo vroeg mogelijk of er guesthouses zijn in de
plaats waar ik denk te overnachten. Het antwoord was voorzichtig positief.
Meteen werd er zoals altijd gevraagd waar ik vandaan kwam. De Nepalees bleek zelf in Eijsden, Limburg te
zijn geweest, het klinkt echt vreemd als je wegfiets en je wordt gegroet met,
“Doei, succes”
Na een klim tot 1400 meter ging het gelukkig weer naar beneden, in een klein plaatsje kwam ik nog een processie tegen, met muziek, een meisje werd in een soort hangmat aan een paal rond gedragen. Ik heb nog iemand gevraagd wat het betekende, maar de man kwam ook niet verder dan: Ceremony.
Na nog 1 km kwam ik nog een Australische fietser tegen, hij was in Vietnam begonnen en dacht vandaag in Kathmandu te kunnen zijn, dat zou kunnen maar dan wel net voor middernacht.
Na 80 km in een guesthouse aangekomen, ik heb de indruk dat ik de eerste gast ben, want het is wel nieuw maar nog niet af, voor 6 Euro moet je niet teveel zeuren, ik slaap binnen kan douchen en dat is dan al heel wat.
Vrijdag 3 april Mapachok – Bhimiswor 40km
De route voerde door een prachtige vallei,
na al 2 km kwam ik een fietser tegen. Het bleek een Nieuw Zeelander te zijn op
wereldtour. Even kletsen dus. Hij vertelde me dat hij nog nooit zo een mooie
route had gereden als deze, maar dat hij wel heel pittig was. Vooral het stuk
na Bhimiswor was eigenlijk niet om te doen. Leuk nieuws.
Verder reed er 200m
voor mij een Oekraïner die al 12 jaar op reis was, maar voor de derde dag aan
het fietsen was… Al snel zag de Oekraïense fietser bij een stalletje zitten.
Klein rugzakje aan zijn stuur en achterop een iets grotere rugzak. Toen ik op
wilde stappen maakte hij ook aanstalten om te gaan. Hij zei wel als ik sneller
was moest ik maar gaan. Nu rijdt ik nooit snel, zeker zwaarder bepakt en niet
in de bergen, dus triomfantelijk riep hij “I am much faster” en weg wastie. Tot de eerste haarspeldbocht,
daarna heb ik hem niet meer terug gezien ook tijdens mijn rustpauzes. Na de
eerste haarspeld volgenden er nog heel veel en liep de temperatuur op tot 40
graden.
Al met al reden om op tijd te stoppen. Dat werd Bhimiswor een klein
plaatsje met 3 guesthouses, voor 500 roepies was ik onderdak, met douche en
zittoilet. Een restaurantje tegenover
verstrekte een prima noedelhap, dus ik was weer klaar voor de volgende dag.
Zaterdag 4 april Bhimiswor – Bardibas 70km
Vannacht in mijnlakenzakje geslapen, want
sinds ik een keer in Iran met bed wantsen te maken heb gehad, neem ik het
zekere voor het onzekere. Gisteren tijdens de avondmaaltijd iemand gevraagd om
mijn wensen voor het ontbijt te vertalen, dat bleek niet helemaal te zijn
blijven hangen, het werd een oudbakken broodje een gekookt ei en gepeperde thee
met melk. Toch maar mijn eigen muesli aangesproken.
Na 1km op weg bleek de
Nieuw Zeelander helemaal gelijk te hebben, de weg was enorm steil en het werd
vooral lopen. Omdat ik geen zin had in een wandeltocht heb ik een pick up
aangehouden en kon meerijden tot boven aan.
Het had me zeker een dag gekost om
boven te komen. Bergaf lukte prima. Na de afdaling kwam ik in heuvellandschap
terecht en was het nog regelmatig klimmen en dalen bij 38 graden.
In Bardibas
kijk je uit over een beboste vlakte. In Bardibas geinformeerd bij het
hospitaaltje hoe het hier zat met het malariagevaar, ze wisten te vertellen dat
ze drie jaar geleden de laatste malaria patiënt hadden behandeld en dat malaria
wel voorkwam naar mate ik zuidelijker zou afzakken. Dus ik wacht nog maar even
met slikken. Om 16.00 een hotelletje opgezocht tussen Bardibas en Dhalkebar. Ik
zit nu ongeveer 250km van de grens van India af en het is hier hartstikke vlak.
Greetz Gerrit
1 opmerking:
Mooie foto's hoor.
Een reactie posten