14 oktober Gori - Tbilisi 87 km

Beste allemaal,

Vanmorgen mijn tent weer helemaal droog uit de kelder van het hotel gehaald. mijn spullen op de fiets geladen en een ontbijtje bij elkaar gescharreld en dat bij prachtig weer in het Stalinpark opgegeten.
Daarna op weg naar Tbilisi.

Eigenlijk valt daar niet veel over te vertellen, het is een glooiende spiksplinter nieuwe snelweg. Het nadeel is wel, dat er meteen geen kraampjes e.d. meer langs de weg staan. Bij een van de weinige tankstations gestopt, daar heb ik ze eerst laten raden waar ik vandaan kwam, toen ze eindelijk mijn rood/wit/blauwe NL spatbord zagen was het Hollandia en daarna meteen weer: Sandra Roelofs, de presidentsvrouw. Ik werd voor de lunch uitgenodigd, het eten was geen probleem alleen de drankjes waren wat lastig. De wodkafles ging voortdurend rond en de wodka werd weggespoeld met bier. Er werd bij elke slok een uitgebreide toast uitgebracht. Ik had hier al eerder over gehoord, maar dacht dat dat alleen bij diners gebeurde, maar nee iedereen ging staan, iemand had zelfs zijn handen gevouwen en de toastmaster hield een heel verhaal. Dus hier heb ik toch ook maar een glaasje bier gepakt. Wel een heel bijzondere gebeurtenis, want het had bijna iets plechtigs. Ik kwam nu vlak langs Zuid Ossetie de niet erkende zelfstandige republiek. Er staan hier aardig wat vluchtelingenkanpen langs de weg, het ziet er overigens keurig uit.

In Tbilisi aangekomen al snel mijn hostel gevonden Green Stairs. De eigenaar heeft 4 jaar in Zandvoort gewerkt en spreekt naast Engels ook heel aardig Nederlands.

Nog even de stad in geweest om te kijken of mijn Italiaanse hostelgenoot uit Kutaisi in zijn hostel was aangekomen. Dit bleek zo te zijn, ik trof daar ook nog het Australische stel aan. Ik ben wel blij dat ik niet op hun voorstel ben ingegaan om ook hetzelfde hostel te nemen. Een kamer zonder ramen, volgepakt met stapelbedden. Ik zit hier op eenn kamer voor me alleen, met een leuk uitzicht voor 10 Euro. Daarna nog even een fietsmaker opgezocht, ik zag zoveel fietsen in de stad, dat ik dacht hier moet wel een fietsenzaak zijn.

De strop om mijn zadelpen is dolgedraaid en ik kan mijn zadel niet meer hoger of lager krijgen. Er bleek een fietsenmakertje bij de Veloped te zijn. Veloped is de wielerbaan, het duurde even maar ik heb een nieuwe strop en kan weer prima mijn zadel verstellen.

Zo dat was het weer. Ik blijf nog even in Tbilisi vooral om plannen te maken hoe ik mijn Azerbaijan traject ga invullen,

Groetjes,

Gerrit