Donderdag 10 oktober naar Jaen 109 km
Het is van Cordoba naar Jaen (waar een jeugdherberg is) 104 km en ook nog ruim 1100 meter klimmen, dus ik verwacht dat niet te halen. Het fietsen ging eigenlijk best wel vlot. Het is hier duidelijk olijfland. Zover als je kunt kijken olijfbomen. Het laatste stuk zou ik op een tot fietspad verbouwde spoorlijn terecht komen en ik verwacht dat ik daar wel ergens kan kamperen. Niets is minder waar, het is een enorme drukte op het pad. Fietsers, hardlopers en wandelaars en geen geschikte plaatsen om te kamperen. Ik waag het er maar op en rijd door naar Jaen. Om 20.00, het is al donker, val ik de jeugdherberg binnen. Het ding ligt ook nog eens een keer op een van de hoogste punten van de stad. Gelukkig is er een kamer voor mij. Ik heb geen puf meer om een restaurant op te zoeken en gebruik mijn eigen voorraad. De jeugdherberg moet vast een van de mooiste van Spanje zijn, want er is een indoor zwembad en een spa. Het ziet er allemaal gelikt en brandschoon uit. Het kan niet anders dan dat ze flink gesubsidieerd worden.
Van Jaen naar Jondar 52 km
Ik zit nu in een van de Sierras (bergen) van Spanje. Gisteren was het flink klimmen met temperaturen dik boven de 30 graden. Vandaag is het weer flink klimmen, maar gelukkig is het wat minder warm.
In Jaen is er flink wat politie op de been, de olijfboeren houden een demonstratie tegen Trump vanwege de verhoging van de importheffing op olijfolie. Denk niet dat Trump er wakker van ligt. Mijn routeplanner geeft aan dat ik een stuk over een “camino” kan fietsen. Een onverharde weg tussen de olijfbomen. Het stuk is 15 km en ik ben blij dat het er op zit, stukken waren mooi, soms was het ook wel flink zwaar. In Mancha Real zoek ik zonder succes een restaurant. Het blijft toch lastig in Spanje. Ik eindig in een drukke kroeg, waar ik aan een tafeltje bij een oude man aanschuif. Er zijn overigens alleen maar (flink drinkende) mannen in het café. Ik bestel een colaatje en zit net te bedenken hoe en of ik iets te eten kan bestellen, als de barvrouw een bordje met artisjokharten en wat vlees voor mij neer zet. Zo gaat dat dus hier, elke keer als er een nieuwe klant binnenkomt geeft ze een schreeuw naar de keuken en verschijnen er tapas.Mijn volgende bordje is een visje en zo heb ik toch nog een lunch bij elkaar. Het gaat weer verder, met af en toe flinke klimmetjes. De weg is goed de hellingen niet te steil. Rond 17.00 neem ik mijn intrek in een hotelletje in Jondar. Morgen en overmorgen staan er campings op de planning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten