Mijn blog



Na mijn pensionering probeer ik 2x per jaar een aantal weken op fietsreis te gaan. Dit bevalt me uitstekend. Bezochte landen tot nu toe.
Europa: Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Portugal, Oostenrijk, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Turkije, Georgië en Azerbaijan.
Azië: Iran, Pakistan, Kazachstan, Kirgizië, Uzbekistan, Tadjikistan, India, Nepal, Bangladesh, Myanmar, Thailand, Laos en Vietnam.
Afrika: Marokko, Gambia,en Senegal.
Verenigde Staten (Californië, Arizona, New Mexico, Texas, Arkansas, Louisiana, Mississippi, Alabama en Georgia)

In dit blog vindt je de verslagen van mijn fietstrips, zoals in alle blogs, het laatste verslag bovenaan het oudste onderaan.

In de rechterkolom: De routes en de links naar mijn fotoalbum




Routes 2020

vrijdag 5 oktober 2018

Donderdag 4 oktober naar Ban Den

Het is maar een klein stukje naar Ban Den, ik heb dus geen haast. Toch blijk ik de eerste aan het ontbijt te zijn. Gisteravond kwamen er nog een paar Belgische knullen met brommertjes aangescheurd. Ze deden net alsof ze een stage van Parijs - Dakar er op hadden zitten. En zo deden ze zich ook voor. Nu is de weg niet best, maar om daar nu zo’n ophef over te maken. Toen ze er achter kwamen dat ik ze verstond, ging het allemaal een toontje lager. Ik schat de gasten begin 20 en ze gingen een half jaar op pad. Dit was dag 5. In Hanoi de brommers gekocht, hopelijk gaat er niets mis. Ik heb al flinke schaafwonden gezien op Australische, Duitse, Engelse en ook op Vietnamese armen en benen. Er gaat wel eens iets mis.
Na een kilometer of zes fietsen blijkt de hobbelweg ineens over te gaan in een prima geasfalteeerde ruime weg. Dus die Belgische helden hadden nog maar een klein stukje gehobbeld, de grootste ellende moet nog komen. Ik kom nog langs een grote verzameling mensen, allemaal in traditionele kleding, ik denk ter gelegenheid van een bruiloft. Ik vraag netjes of ik een foto mag maken, gisteren bij de souvenierdames werd er nog “One dollar” gevraagd. (Ik maak fan geen foto) Hier wilde een man persé zijn vrouw op de foto. Gaat toch anders. Om bij het Mr Hieu homestay te komen moet ik van de hoofdweg af en via soms smalle paadjes kom ik precies waar ik moet zijn.
De jongste dochter spreekt aardig Engels en alles ziet er prima uit, in de meeste homestay slaap je op een matras op zolder met “privacy” gordijnen er om heen en een muskietennet. De badkamer is natuurlijk gedeeld, er is zelfs een ligbad. De Engels sprekende dochter zie ik niet meer dus nu is het behelpen. Nog een wandelingetje gemaakt naar de rivier. De familie waar ik verblijf is practisch zelfvoorzienend. Ze hebben net de rijst binnen, bij het huis ligt een flinke groentetuin en ze hebben kippen, varkens en een visvijver. ‘s Avonds eet ik met de familie en naast diverse groentes, staat er kip en varkensvlees op tafel. Later komt een van de dochters met een schaal gefrituurde sprinkhanen aanzetten. Aan haar gezicht en dat van Mr Hieu zelf kan ik wel aflezen: “Zou hij het gaan eten?” Natuurlijk wil ik dat en het smaakt helemaal niet gek. Zodra ze bij de Albert Heijn in Goirle te koop zijn ga ik het zeker thuis ook eens proberen.  De volgende ochtend staat er een stapeltje pannenkoeken voorbij klaar met 4 banaantjes en stroop. Mijn dag is goed begonnen.

O














Geen opmerkingen: