Het guesthouse waar ik zat was de enige keus.
Wat kreeg ik allemaal voor mijn €10,-:
1.Bij aankomst geen stromend water, gelukkig was dat met een uurtje verholpen en kon ik zelfs warm douchen.
2. Gegarandeerd geen schoon beddengoed, gelukkig heb ik een lakenzak bij me.
3. Een piepende ventilator, geruild voor een goede.
4. Een kamer naast mij die per uur verhuurd werd, gelukkig werd het uur hooguit 10 minuten.
5. In elke hoek van de kamer spinnen, met een ware spinnenkoning van zeker 12cm, die ik 's nachts een keer langs mijn hoofd voelde lopen.
Muggen hadden trouwens nauwelijks kans van overleven
6. Een vriendelijke eigenaresse die gelukkig ook nog lekker kon koken, dat dan weer wel.
7. Goede bescherming tegen de regen, want het goot een groot deel van de nacht.
Vroeg vertrokken, want er staan twee flinke klimmetjes op het programma, de eerste van 345m naar 1420m en de tweede van 650 naar 1400.
Een mooie route door ruige bergen, met veel restanten van aardverschuivingen. Ook woester zichtbaar veel gewerkt aan de hoge snelheidslimiet tussen China en Bangkok. Overal worden er enorme tunnels gegraven en er rijden betonwagens af- en aan van de Chinese betonfabriek en de werkplaatsen.
In dit gebied wonen veel Mhongstammen, de dorpen zijn zonder uitzondering straatarm en er zijn veel hulpprojecten. In sommige dorpen hangen borden, waarop vermeld wordt hoeveel items er als "Goed" worden gewaardeerd. Meestal zie je dan dat er een schooltje en een kliniek is. Onderweg nog bij een kraampje gestopt, achter de kraam zat een man drie ratten te grillen, ze eten hier gewoon alles dus.
Ik kwam er vandaag rond een uur of twee achter dat ik mijn bestemming Phou Khoun niet ging halen. O.a. door de slechte wegen. Ik had geen zin om in een dorp of in mijn tentje te overnachten. Bij een restaurantje aan de chauffeurs van een lege pick-up truck gevraagd of ze naar Phou Khoun gingen en of ik mee kon. Dat kon natuurlijk. Ze vroegen toen waar ik vandaan kwam en waar ik naartoe wilde. Ik wees toen Phone Savan aan op de kaart. Het was toen meteen "Gefeliciteerd" (handenschudden), daar gaan wij naar toe. Ik ben toen toch maar blijven zitten en lig nu plotseling voor op mijn schema.
Ben afgezet bij een dorpje vlak voor Phonesavan, Phoudoung. Heb daar een uitstekend guesthouse gevonden, schoon, zonder spinnen en geen verhuur per uur. In dit dorp rijden flink wat jeeps rond van MAG, dat is de organisatie die nog dagelijks bezig is om mijnen en andere explosieven op te ruimen uit de Vietnam oorlog. Laos heeft de twijfelachtige eer het meest gebombardeerde land ter wereld te zijn. De Amerikanen hebben hier hele bomtapijten gelegd om te voorkomen dat Laos werd gebruikt om spullen voor de Vietcong door te voeren. Dat is dus niet gelukt. Morgen naar Phone Savan met zijn vlakte van de kruiken. Ik blijf daar dan morgennacht nog. Grtz Gerrit
PS Foto's tussen de tekst zetten lukt heel slecht hier, maar ze staan allemaal in het album in de kolom rechts. Als je op een GSM leest wel de internetversie openen. (die vindt je weer onderaan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten