Dinsdag 10 april naar Houn

Gelukkig kan ik om 06.30 al ontbijten in het hotel. Er zit een Duits stel een tafeltje verderop, ze hebben allerlei wensen voor hun ontbijt. Wel ei, geen vlees etc., etc. Tenslotte wordt er nog onderhandelt over een grote kop koffie in plaats van de normale kop, hij wil wel bij betalen. Geen probleem. Vervolgens wordt zijn gedrag uitgelegd aan zijn partner, zij is niet zo veeleisend en zit zich een beetje te schamen. Ik eet mijn ontbijtje op en vraag om een tweede kop koffie, geen probleem. U kunt koffie krijgen zoveel als u wilt. Prachtig, vooral de beteuterde blik van de Duitser met staartje en sandalen.
Ik had in een verslag gelezen dat een stel uit Nederland de eerste 25 km van dit traject met een busje hebben gedaan omdat het te steil zou zijn, volgens mij valt dat wel mee.
Het is zeker het mooiste stuk van mijn hele tocht tot nu toe. Piepkleine dorpjes, mooie doorkijkjes naar velden en beekjes. Kinderen die naar school lopen en oma's die aan een spinnenwiel zitten. Prachtig. Na 25 km wordt het ietsje vlakker, maar de route minder interressant. Grote bananenplantages en dat is het dan wel. De mensen zijn hier enorm vriendelijk. Kinderen zwaaien, ouders laten hun kinderen zwaaien en iedereen roept: Sabadee! Het is hier duidelijk arm. Veel kinderen op blote voeten en veel health and poverty programs. Op tijd gestopt in een prima hotelletje voor €6,-. Eten in het restaurant 100 meter verderop voor €1,- . Zo gaat het wel lukken.
Grtz
Gerrit